συντρίμμια και ισοδύναμα

τα γύρω μας γκρεμίστηκαν και εμεις μιλάμε για ισοδύναμα
Περπατάμε σε συντρίμμια και μας ενοχλούν οι σαγιονάρες
Πεινάει ο κόσμος δίπλα μας
πνίγεται σε φουσκωτές βαρκούλες
κρυώνει σε "χώρους υποδοχής"
Εμείς?
Περιμένουμε το επόμενο νομοσχέδιο
την επόμενη συγκινητική φωτογραφία
Ετσι θα έχουμε αιτία να διαμαρτυρόμαστε
τι κάνουμε?
Αντί για όνειρα έχουμε αναμονή για το επόμενο ΕΝΦΙΑ
αναπολούμε το χτες και πια δεν μας λυπεί το τι δεν έχουμε
συνηθίσαμε στην αναμονή
βολευτήκαμε στην ουρά
ουτε που ακούμε τον εκδορεα να ακονίζει το μαχαίρι για μας
έχει θόρυβο ο δρόμος του σφαγείου
Και εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι
η αναμονή δεν σκοτώνει, κουράζει!
Και όλο ερχεται η σειρά μας.
Και όλο ψάχνουμε σε τι να διαμαρτυρηθούμε
και όλο ψάχνουμε να ξαναφτιαξουμε τον κόσμο
αυτόν τον κόσμο που μας στέρησαν
αυτόν που βρίζαμε όταν τον είχαμε, γιατί ηταν άδικος
μας πήραν το ξεροκόμματο και το λιμπιζόμαστε
ούτε που περνά απο το μυαλό μας οτι κάποτε το λογικό ηταν να έχουν ΟΛΟΙ απο μια φρατζόλα
τώρα στο ξεροκόμματο κάνουμε μετάνοιες σαν κοινωνία και όποιος δεν δοξολογεί ειναι γκρινιάρης
Οσοι μπόρεσαν να διαχειριστούν την πείνα τους, όσοι είχαν μια καβατζα, όσοι έχουν μια δουλειά που τους δίνει στο τελος της ημέρας μετά απο 10- 12 ώρες δουλείας,ενα ξεροκόμματο, ειναι ενταξει
Αλλα ακόμα και τότε, γδέρνουν με την αλυσίδα τον λαιμό τους για να το φάνε
και ουτε τους ενοχλεί αυτή η αλυσίδα
Και ειναι κάποιοι δίπλα που δεν το έχουν
γιατι δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν μια θέση κάτω απο το μαστίγιο.
Ε ας πρόσεχαν
Δεν έχουμε ποια, ούτε την δηθενιά του "καλού"
Βρήκαμε την δικαιολογία και βγάλαμε τον εαυτούλη μας "λαδι"
οι άνεργοι? ειναι τεμπέληδες
οι άστεγοι? υπερκαταναλωτες
όσοι δεν άντεξαν την ξεφτίλα των 300-400 ευρω για 10 ωρες εργασία ειναι άμυαλοι..
.
.

συμπληρώστε 

οχι στο pc,
στο μυαλό !
και μετά στην καρδιά
και ύστερα στην γροθιά.

Ρατσισμός είναι να μισείς.. κάτι που τυχαία δεν είσαι".

ειναι θεμα τύχης απο ποια μεριά του συνορου θα γεννηθείς, αλλα ειναι επιλογή σου το πως θα βλέπεις τους απέναντι

ΧΑΜΌΓΕΛΑ ΑΝΘΡΏΠΩΝ

......

 Πόσοι πραγματικά χαμογελούν?
Βλέπεις τα δόντια τους,
τα τραβηγμένα χείλια,
αλλά την ρυτίδα του γέλιου στην άκρη του ματιού τους, δεν την βλέπεις.
Κοιτάς τα γέλιο τους και εαν τύχει και γελά κοντά ενα παιδί, ανακαλύπτεις την ψευτιά τους.
Βλέπεις πολλά χαμόγελα.
 Δυστυχισμένα, θαρραλέα, περήφανα, ευτυχισμένα, δουλοπρεπή, κολακείας, φόβου.
Μα, φόβου? θάρρους? Ναι!
 Πρέπει οι άνθρωποι να τολμούν να γελάσουν, ειδάλλως φοβούνται να δείξουν τον θυμό ή την θλίψη τους,
και
στο τέλος χαμογελάνε ηλίθια.
Τελικά, το χαμόγελο, ή πολύ θαρρος θέλει για να μην το κρύψεις, ή πολύ φόβο, για να κρύβεσαι πίσω του.

έρχεται η ανάπτυξη

Αμα ζοριστούμε θα δούμε να έρχεται η ανάπτυξη Από που? Αντε και ήρθε Τι θα αναπτύξουμε? Θα αναπτύξουμε ποιοτικά την ζωή μας? Την γνώση μας? Την ανθρωπιά μας? Το πολιτισμικό μας επίπεδο? Το πολιτικό επίπεδο? Θα αναπτύξουμε την κρίση μας? Την αθλητική μας επίδοση? Δεν μιλάνε για αυτά καθόλου. Και πάμε στα παρεμφερή της σημερινής έννοιας θα αναπτύξουμε το βιοτικό μας επίπεδο? την αγοραστική μας δύναμη? Την ευχέρεια του να καταναλώνουμε κατά το δοκούν? Την ευχέρεια να επιλέγουμε την εργασία του αντικείμενου που σπουδάζαμε? Θα αναπτύξουμε την άνεση επιλογής του τρόπου ζωής μας? Το τι θα σπουδάσουμε? Την ευκαιρία για καλύτερη αμοιβή βάση της προσφοράς των γνώσεων και των ικανοτήτων μας? Την δυνατότητα αποταμίευσης? Μα ολα αυτά θα αρχίσουν να φαίνονται "στην άκρη του τούνελ" σε καμιά 30αρια χρόνια με την προϋπόθεση οτι αυτό το "κράτος(?)" θα πάψει να τρέφει τα "παιδιά" του και θα ασχολείται με τους πολίτες του και της ανάγκες τους Τελικά? Ούτε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μας σαν άνθρωποι θα αναπτύξουμε, ούτε τις καταναλωτικές μας ανάγκες. Για ποιους θα ερθει τελικά η ανάπτυξη? Ανάπτυξη θεωρείται η αύξηση του κέρδους των κάθε χρόνο, ΠΡΟΣΈΞΤΕ όχι το κέρδος, αυτό υπάρχει!. Η αύξησή του! Δεν αρκεί να κερδίζουν. Πρέπει να έχουν αύξηση κερδών ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ Ανάπτυξη ονομάζουν αυτήν την αύξηση κερδών. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΎΒΟΥΝ Αυτήν την μέτρηση έχουν σαν δείκτη ανάπτυξης βγάλτε τα συμπεράσματά σας

το χαμένο πέναλτι

χαμένο παιχνίδι?
χαμένο πέναλτι.

 Απο νωρίς στο παιχνίδι δεν πρόλαβα να πάρω "τεχνική κατάρτιση"

ο αγώνας ξεκίνησε νωρίς ήταν πολύ νωρίς δεν πρόλαβα να παίξω. 

παίζω σε χωμάτινο τερέν βρεγμένο με οτι παπούτσια βρέθηκαν 

οι άλλοι παίζουν σε χορτάρι στεγνό 

πρέπει να κερδίσω 

να! 

θα έχω την ευκαιρία μου 

πέναλτι !

στήνω την μπάλα 

όπως όπως 

δεν έχω χρόνο για σκέψη. 

πρέπει τώρα! 

δεν προλαβαίνω πια να πάρω φόρα πρέπει τώρα! 

σουτάρω 

πόσο δύναμη δίνει η ελπίδα 

δοκάρι! 

παρά λίγο 

ένα παγωμένο χαμόγελο 

ένα χαμένο πέναλτι είναι,

πάμε, τελειώνει ο αγώνας 

δεν έχω χρόνο για σκέψη. 

παίζω σε χωμάτινο τερέν βρεγμένο 

δεν προλαβαίνω πια να πάρω φόρα 

πρέπει τώρα! 

μόνο ενα χαμένο πέναλτι ειναι

πρέπει να συνεχίσω τον αγώνα 

με σφιγμένα δόντια χαμογελώ 

μπορεί να κερδίσω στο 90'

τελειώνει ο αγώνας

θέλω δεν θέλω! 

και δεν πρόλαβα να παίξω.

όπως ηθελα ρε γαμώτο

ΛΕΣ?

• με αγαπάς 
•  λες! 
•  με προσέχεις. 
• λες. 
•  μου προσφέρεις 
•  λες 
•  για το καλό μου 
•  λες 
•  ξέρεις απο πριν τι θέλω 
•  λες. 
•  πως ακριβώς το θέλω 
•  λες. 
•  να θέλω αυτό που λες? 
•  λές? 
•  ζω την ζωή μου? 
•  η την ζωη που μου προσφέρεις? 
•  λες?

ΤΑ ΦΤΕΡΑ

• τα φτερά μεγάλωσαν πάλι 
•  τι κακό συνήθειο 
•  στα ζόρια να μεγαλώνουν 
•  να με σπρώχνουν να πετάξω 
•  ας τα ψαλιδίσω παλι 
•  δεν με βολεύουν απλωμένα 
•  είναι και στενο το κλουβί 
•  ας κλείσει κάποιος την πόρτα του 
•  μήπως και πέσω κατα λάθος εξω 
•  και ετσι αναγκαστώ να πετάξω

ΦΟΒΑΜΕ

• -με αίμα σβήνουν της επιθυμίες
• - σε σκυφτά κεφάλια χτίζουν περιουσίες 
• -δεν μπορώ το αίμα 
• - κεφάλι δεν πατώ 
• -δεν εχω περιουσία 
• - φοβάμαι να εχω επιθυμία 
• - φοβισμένος?
• -ανθρωπάκι.

ΕΙΜΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

• έχω σκύλο 
• είμαι αφεντικό 
• με διδάσκει 
• να σκύβω το κεφάλι 
• στις φωνές να κρύβομαι 
• να κάνω πίσω 
• να κάθομαι "καλά" 
• είμαι το αφεντικό 
• γαβ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΘΕΛΩ

• Δέν θέλω άντρα σκληρό, παλικαρά,αδάκρυτο 
• θέλω άνθρωπο ευαίσθητο, να δακρύζει στ άδικο. 
•  Να δακρύζει στον ξένο πόνο 
•  Να κλαίει στην αγάπη. 
•  Σε αυτόν θα αφήσω το παιδί και το τουφέκι. 
•  Και Θα του πώ, 
•  "άμα πάθω, μάθε το να πονά, να λυπάται, να δακρύζει. 
•  Μάθε το να αγαπά. 
•  Δεν θέλω να το κάνεις παλικαρά σκληρό και αδάκρυτο, 
•  γιατί αυτοί κάναν τον κόσμο άδικο ! 
•  Και όταν μάθει να φοβάται και να λυπάται 
•  δώσε του το ντουφέκι μου τον κόσμο να φτιάξει . .......