Ο νόστος της παιδικής αθωοτητας

Η αθωότητα της άγνοιας ειναι καταδικασμενη να πεθάνει απο την λογική του συμφέροντος.
Η απόρριψη των ασύμφορων στενεύει ουσιαστικά την σκέψη το βλέμμα την πορεία
Η αναπόληση της παράλογης και ανεύθυνης αθωότητας ειναι αναπόληση στην άγνοια.

προχώρα

Εάν θες να πας μπροστά, πρεπει να σταματήσεις να κοιτάς πίσω.

Πρεπει να σηκώσεις το πόδι σου για να κάνεις το βήμα.

Να νιώσεις την ανασφάλεια της ισορροπίας που χάνεις.

Μόνο τότε θα πάψεις να φοβασαι μην πέσεις.

Μόνο τότε το επόμενο πάτημα θα γίνει ποιο σταθερό.

Πρεπει να μάθεις να πατάς με το μπροστά πόδι για να προχωράς.

Το πίσω, ίσα να ακουμπά, απλά μια επαφή αχνή με το χτες.

Αυτό που θες να αφήσεις.

Κοίτα το όνειρο κατάματα.

Είναι μπροστά και όχι πίσω.

ΤΑ ΆΝΘΗ ΠΟΥ ΘΕΣ

Οταν θελεις να γεμισεις το ανθοδοχειο της ζωης σου και δεν βρισκεις λουλουδια, μην το γεμιζεις με σκατα. 
Μόνος σου καλύτερα. 
Βρωμαει λιγοτερο

ο φόβος για τους φοβισμένους

Δεν φοβαμαι τίποτα περισσότερο, από τους φοβισμένους σκυφτούς ανθρώπους.
Αλλά μάλλον όχι.
Περισσότερο φοβάμαι, σε επίπεδο τρόμου θα έλεγα, την τραγικότητα της ίδιας τους της συνήθειας.
Το ότι σκύβουν έχοντας ξεχάσει το γιατί.
Οτι φοβούνται "κάτι" και δεν θυμόνται τί.
Αλλά φοβούνται.
Περισσότερο απ'ολα τον ίδιο τους τον φόβο!
Η τραγικότητα της συνήθειας
Είναι τόσο τρομακτικοί!
Τόσο ανόητα φοβισμένοι.
Τόσο εύκολα σκυμμένοι!
Είναι απειλητικοί απέναντι στους όρθιους.
Τους φοβάμαι!

Σώπασε, φοβάμαι!

Θα σε κάνω να σωπάσεις.
Δεν αντέχω την φωνή σου.
Με κάνει να σε κοιτώ.
Μου σπάει τον καθρέφτη,
που μέσα του με βλέπω.
Θα σε κάνω να σωπάσεις.
Να σταματήσεις να σκεπάζεις,
τα λόγια της αυταρέσκειάς μου.
Δεν αντέχω να ζώ στον κόσμο χωρίς ΕΓΩ!
Δεν έμαθα το ΕΣΥ!
Δεν απολαμβάνω το ΕΜΕΙΣ!
Σώπασε πια!
Δεν μπορώ την ζεστή πνοή σου.Θα με μάθεις να ακούω!
Να νιώθω!
Και τότε?
Θα ζήσω?
Θεέ μου πώς το φοβάμαι!

χλιαρή ζωή

Κάπου ανάμεσα.
Μεσημέρι ειναι?
μεσοβδόμαδα είναι?
κάπου στην μέση είναι.
Καθόλου άκρη,
καθόλου αιχμή,
καθόλου ακμή.
Κάπου στην μέση!
Ανάμεσα στο πάθος,
ανάμεσα στην χαλαρότητα.
Χωρίς κάψα,
χωρίς κρύο.
Κάπου ανάμεσα στην ζωή.
Κάπου ανάμεσα προς τον θάνατο.
Μια χλιαρή ζωή!

Σκυθρωπός

Σκυθρωπός
Στην άκρη του δρόμου στέκομαι.
με ενοχλεί η ασχήμια του κόσμου,
το ζοφερό του μέλλον,
χάνω την ελπίδα μου, φοβάμαι,
κάτι παιδιά πέρασαν γελώντας,
σηκώθηκα,
συνέχισα το περπάτημά μου,
χαμογέλαγα πια