αυτη ειναι μια εικονα του Ιησου Χριστού που εφτιαξε το chatgpt

 

Είναι  μια εικόνα που  βασίζεται σε όλες τις σωζόμενες ή γνωστές απεικονίσεις του Χριστού από τον 6ο αιώνα και πίσω, συνδυάζοντας τα κοινά χαρακτηριστικά τους. 

Αυτή η προσέγγιση είναι κάτι που συχνά γίνεται στην αρχαιολογική ή ιστορική εικονογραφία, και λέγεται ανακατασκευή ή συνθετική απεικόνιση.

Βήματα για μια τέτοια εικόνα:

1. Συλλογή εικόνων: Χρησιμοποιούμε τις αρχαιότερες σωζόμενες απεικονίσεις:

   • Τον Χριστό Παντοκράτορα από το Σινά (6ος αι.)

   • Τον Χριστό στα αρχαιότερα ψηφιδωτά (π.χ. Ραβέννα)

   • Τον Χριστό σε κατακόμβες (3ος-4ος αι.)

   • Τις πρώιμες νομισματικές/εικονογραφικές αναφορές

2. Ανάλυση χαρακτηριστικών:

   • Πρόσωπο: γενειοφόρος ή όχι, σχήμα ματιών, μύτης, κ.λπ.

   • Μαλλιά: μήκος, χτένισμα

   • Ένδυση: χιτώνας, ιμάτιο

   • Εκφραστικότητα: βλέμμα, στάση σώματος

Αυτη ειναι η εικόνα 

και αυτη ειναι μια υποθετικη φωτογραφία του  chartgpt

ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΡΗΖΕΤΕ.

 Όσοι δεν περνάνε καλά στην ζωη τους, προσπαθούν το φτιάξουν.

Όλοι οι άλλοι που δεν αλλάζουν την ζωή τους περνάνε καλά

Άρα κακός μας πριζουν με την γκρίνια τους.

Τι;

Οχι;

Γιατι;

.

Η φύση του ανθρώπου μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης, εξακολουθεί να έχει απλές απαιτήσεις, θέλει ησυχία, φαΐ, ραχατι, παιχνίδι και ζευγάρωμα.

Ο πίθηκος ζει ακόμα μέσα μας

Επειδή το ξεβολεμα, η αλλαγή, δεν είναι στην φύση μας, τρομαζουμε, δειλιαζουμε, μας πιάνει πανικός και μόνο με την πρόταση για αλλαγή.

Θέλουμε κάτι άλλο από αυτό που ζούμε, επειδή δεν μας αρέσει, αλλά τρομαζουμε να σκεφτούμε την απομάκρυνση από αυτό.

Θελω αλλά δεν μπορώ.

Τι δεν μπορείς γμτ;

Αφού ζοριζεσαι για να κάνεις αυτό που κάνεις.

Έτσι δημιουργουμε αδιέξοδα.

Η αδυναμία μας ή ατολμία μας μας φταίνε.

Ειμαστε απλά δειλοί και όχι αναποφασιστοι.

Κατακρίνουμε την μαύρη μας την τύχη, την κακουργα κενωνια, την γλωσοφαγια, το καο το ματι, για όλες της επιλογές που κάναμε, για όλα τα σταυροδρόμια που στρίψαμε λάθος, για όλες της "σωστές" αποφάσεις που πήραμε, και φυσικά για όλες της φορές που δεν τολμησαμε να πάρουμε το ρίσκο και που σαν αποτέλεσμα είχε, όλες μας οι επιλογές, και η λάθος, και οι σωστές, να μας φέρουν στο παρών που ζούμε.

Και όλα αυτά τα γράφω για εσάς που είσαστε σκυθρωποι, που γκρινιάζετε για ότι δεν σας έχει έρθει οπως το θέλατε στα όνειρα σας, που δεν βγάζετε μια καλημέρα από το στόμα σας.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΗΝ ΜΑΣ ΠΡΗΖΕΤΕ.

τι κανει πραγματικα ο αθλητισμός

 

Ανέκαθεν έβλεπα με προκατάληψη τα ομαδικά αθλήματα.

Πάντα θεωρούσα ότι σου δίνουν την ευκαιρία να κρύβεις πίσω από το σύνολο τις αδυναμίες σου.

Πάντα θεωρούσα τα ατομικά αθλήματα το αμόνι του χαρακτήρα, γιατί ο μόνος ανταγωνιστής σου είναι ο εαυτός σου.

Εκει είτε πας για πρωτάθλημα είτε προσπαθείς να κάνεις ποιο ανοικτό το βήμα σου, ξέρεις ποιος είσαι που είσαι και τι μπορείς να κάνεις.

Εκει δεν μπορεις να κατηγορήσεις καποιον αλλον για την αποτυχεια.

Ο φταιχτης εισαι αποκληστικα εσυ

Ετσι μαθαινεις την ανάληψη της ευθύνης

Το να ψαχνεις πως να γινεις καλύτερος, κοιτώντας τι δεν εκανες για να εισαι.

Αλλά, με ότι και εάν ασχολείται κάποιος, η πειθαρχία που ενσταλαζει μέσα σου ή προπόνηση, το πείσμα που αποκτάς όταν ο ιδρώτας τσούζει τα μάτια, οταν τελιωνουν οι δυναμεις σου και θες λιγο ακομα για να ολοκληρώσεις την προσπαθεια, η πεποίθηση ότι ακόμα και εαν είσαι πίσω στο σκορ, στην απόσταση, στο ύψος, μαθαινεις να λες οτι  εάν σφιξω τα δόντια θα τα καταφέρω, η συνήθεια του έχασα αλλά δεν πέθανα, οτι η ηττα ειναι μερος της ζωης και μαθημα για το τι πρεπι να κανει επιπλεον γιανα κερδίσεις την επόμενη φορά, είναι μοναδικό.

Και αυτό, σε κάνει να ξεκινάς μια ακόμα προσπάθεια, για πιο πάνω πιο μπροστά πιο δυνατά.

Ε,αυτό είναι η δόμηση του. ΕΙΜΑΙ

Όταν όλα αυτά εάν μεταφερθούν στην ζωή και γινουν ,οχι απλα μερος του χαραλτιρα σου ,αλλα Ο χαρακτιρα σου, τότε δεν μπορεί, αυτός ο άνθρωπο που μεγάλωσε έτσι να "φοβηθεί".

Εχει μαθει να παλευει, εχει μαθει, οτι οσες φορες και να χασει, απλα χρειαζεται μια ακομα προσπαθεια για να νικησει.

Τα άλλα, είναι εύκολα.

Η ποσοτητα στην ευτυχία

•  Φτώχεια είναι να σου λείπουν πράγματα, ή καταστάσεις.
• Πλούτος είναι να έχεις ότι σου χρειάζεται.
• Ευτυχία είναι να χαίρεσαι αυτά που έχεις
• Η ποσότητα δεν θα παίζει ρόλο ποτέ .

Κατσαμε κάτω

 Μας εβαλαν κατω

Και αυτοι εκατσαν

Ετσι απλα χωρις αντίσταση 

Και ακόμα δεν σηκωθηκαν

Και περασε καιρος πολύς 

Τόσο πολύ μείναν κατω που αγριεψαν.

Αντιπαθησαν όποιον βαρέθηκε

Όποιον δεν βολεύτηκε το κατω.

Και κάποιος, ποιος;, δεν ξερω

Ίσως τελικά σηκώθηκε 

Και τους ανάγκασε να σηκώσουν το κεφάλι.

Όχι από αντίδραση ή υπερηφάνεια

Απλά για να τον δουν.

Ενοχλήθηκαν. 

Τον κοίταξαν περιεργα 

Τον φοβήθηκαν

Μα τι τεραστιος που φαινόταν.

Τώρα μένει να το μισήσουν.

Ετσι ειναι η σειρα.

Να δούμε πότε θα τον σκοτώσουν.

Γιατί; 

Γιατί δεν είναι κάτω

Δεν σκύβει

Δεν έχει χώματα στα γόνατα.

Φαίνεται ψηλός στα μάτια τους

Τρομακτικός .

Γιατί είναι ο ενδιάμεσος με τον ουρανό.

Γιατί είναι όρθιος.

Εμείς είμαστε σκυφτοι.

κάτω 

Εμείς ακόμα δεν το έχουμε το κουράγιο αυτό.

Δεν σηκωθήκαμε 

Βολευτήκαμε.

Και κατσαμε κάτω 

Και δεν ξανακοιταξαμε επανω πια .

Ευτυχία ή Ελευθερία;

  

Συνήθως ο κόσμος επιλέγει να παλέψει για την ευτυχία.

Ο κόσμος θέλει να αλλάξει χωρίς να ξεβολευτει.

Χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να αλλάξει ο ίδιος.

Θέλει να γίνουν όλα όπως τον βολεύει.

Δεν έχει σκοπό να ξεβολευτει για να φτιάξει ο κόσμος.

Θελει να αλλάξει ο κοσμος στα δικα του μέτρα.

Με

Αγάπη, ιδανικά, και αξίες,

Τις παντοτινες δικαιολογίες της βίας. 

η ζήλια

• Ρώτησες γιατί ζηλεύουμε. Γιατί μισούμε, γιατί πια δεν αγαπάμε; Γιατί μας ενοχλούν οι ερωτευμένοι που περπατούν χέρι χέρι; Γιατί μας ενοχλεί μια αγκαλιά σε ένα Cafe, Ένα φιλί στον δρόμο; Απορείς; Δειλία λέγετε. Γιατί φοβόμαστε μην μας δούν. Και τι θα πουν. Μην τυχών χαλάσει η εικόνα μας. Και θυσιασαμε τόσα γι'αυτήν. Γιατί φθονούμε τελικά αυτό που δεν τολμούμε. Και μισούμε τον έρωτα. Μισούμε την τρέλα που κουβαλάει. Μισούμε αυτούς που το νιώθουν, που το κάνουν. Γιατί; Γιατί έτσι αδιάφορα εκθέτουν την δειλία μας. Σου είπα. Και τότε, νά το. Είδα τον φόβο στα μάτια σου. Πόσο φοβήθηκες θεέ μου. Είδα τον φθόνο στο βλέμμα σου. Πόσο φοβήθηκα εσένα. Γιατί; Απλό. Γιατί σκέφτηκα αλλιώς. Απ ότι σου είπανε. Αλλιώς απ ότι έμαθες. Γιατί τόλμησα να κοιτάξω στα σκοτάδια . Του κόσμου, τα δικά μου, τα δικά σου. Και δεν φοβήθηκα. Γέλασα. Δεν τρόμαξες; Αντίθετα. Μπόρεσα να αντιμετωπίσω, αυτό που εσύ κι οι αλλοι φοβούνται και δικαιολογούν Αλλά εμένα δεν μου αρέσει η ατολμία. Εγώ τόλμησα. Κ'εμεινα όρθιος Και με είπες θρασύ. Γιατί αυθαδιάζω κατάμουτρα στο σωστό. Έτσι γελιοποιω κι αυτό κι εσάς. Εξευτελιζω το σωστό. Το σωστό των δειλων. Αυτο το σωστό που σε φοβίζει Αυτό το σωστό που και εσύ δεν θέλεις. Αυτο που θες να πολεμισεις αλλά δεν τολμάς. Και ζήλεψες που δεν το τόλμησες . Ποτέ. Και μίσησες εμένα που το τόλμησα. Γιατί ξεχώρισα. Γιατί φάνηκα ποιο ψιλός Έκατσα πιο ψιλά . Κι εσύ ποια ξέρεις ότι δεν ανήκεις εκεί. Γιατί ξέρεις ότι έτσι, δεν θα μπορώ να σου ανήκω. Γιατι εγώ δεν ζηλεύω.