Το καλό και το κακό

Το καλό και το κακό είναι ανθρώπινοι προσδιορισμοί.Δεν υπάρχουν στον τρισδιάστατο κόσμο που αντιλαμβανόμαστε.Δεν υπάρχουν στη φύση.

εχει ομως πολύ πλάκα να βλέπεις την προσπάθεια εξανθρωπισμού των πάντων.
Κλασικά οτι δεν κατανοώ, το φέρνω στα μέτρα μου, ώστε να γίνει κατανοητό απο ΕΜΈΝΑ!

Και για να παμε και πιο κατω
το ενάρετο= καλό τελικα τι ειναι? πως το χαρακτηρίζουμε και πανω σε πια βάση?
το επιθυμητό ας πούμε? μάλλον οχι Ε?
Ε τοτε θα ειναι αυτο που θα κανει τον νου ή την ψυχή να γαληνεύει! Ε?
αυτό που τελικά ειναι καλό και συμφέρον για τας "ψυχας υμων"? Ε?
Για την νιρβάνα του νου? Ετσι?

Και εάν ειναι το ενάρετο σωστο, δεν ειναι και συμφέρον?

μάλλον!

δλδ το ενάρετο είναι συμφέρον ΜΟΥ ??

σωστά?

ΚΑΙ το συμφέρον μου ειναι καλό!

σωστά?

ΑΡΑ το συμφερον μου ειναι καλό και εναρετο!!

αρα πρέπει να κοιτάω το συμφέρον μου γιατι ειναι καλό και κάνοντας το ζω ενάρετα

περιεργα συμπεράσματα τελικα βγαζει το "εναρετο= για το καλο μου" ;-)

"Ουτε ο θανατος, ουτε η πεινα, ουτε η απωλεια χρηματων,ουτε τιποτε αλλο απολυτως μπορει να βλαψει εκεινον που ζει εναρετα, ουτε να αφαιρεσει την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ και ΧΑΡΑ"

Πάντων όλων η διαπίστωση της μη ανάγκης για την ίδια την ανάγκη!
Μακάριος θα μπορούσαμε να πούμε οτι ειναι ο μη εξαρτημένος (απο πάθη ή απο χρέη )
Ο μη εχων ανάγκες!!
Αυτο το λεω εγω και Χ" εκατομμύρια άνθρωποι
και επειδή το είπανε πριν απο μενα πολλοί, και εγω το εχω αποδεχθεί,το "κλείδωσα"
δηλαδή
Ολοι μπαίνουμε στο ψάξιμο με το μυαλό μας κλειδωμένο σε κάποιες σταθερές.
εχουμε ήδη χαρακτηρίσει το τι ειναι ενάρετο ΠΡΙΝ αρχίσουμε το "ψάξιμο"
Στην ουσία το μονο που κάνουμε ειναι να βρούμε την λογική οδο προς το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.
Ψάχνουμε ουσιαστικά την αιτιολόγηση αυτου που θεωρούμε εξ αρχής "σωστό"
Αυτο δεν ειναι κακο
Φιλόσοφος ειναι αυτος που ψαχνει δρόμους
Σοφός ειναι αυτός που τον εχει βρεί!!
Το να βρείς τον "λογικό" δρόμο προς το αρχικά αποδεκτό, σημαίνει οτι ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ γιατι ΑΥΤΟ ειναι σωστό!!
Έχεις γίνει σοφός.
Αυτό ομως δεν ειναι ενδοσκόπηση "σιωπηλή κατάδυση"ή "βουτιά" στα κατάβαθα του μυαλού.
Ειναι "ξεσκόνισμα" στην σκόνη που έριξε ο χρόνος στον αρχικό αλλά ασυνείδητο δρόμο που μας οδήγησε στον ορισμό του μακάριου, πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε το γιατι και το πως.
Ήμαστε εγκλωβισμένοι σε ενα ερώτημα, που εμπεριέχεται στο "είναι" και στην ζωή και νομίζουμε, οτι ειναι η ίδια ή ζωή
Αποκλείουμε κατ αρχας το "άλλο" το διαφορετικό, απο το "σωστό" και εξετάζουμε το θέμα με αφαιρεμένες μερικές εκδοχές.
Ξεκινήσαμε με το δεδομένο οτι κάποια πράγματα, πράξεις, σκέψεις, ειναι κακές ή λάθος.
Ετσι δεν ειναι δυνατόν να καταλήξουμε σε συμπεράσματα διαφορετικά απο τα προϋπάρχοντα.
Μονο εάν ξεκινήσουμε την αρχή του νήματος, μακριά απο της προϋπάρχουσες "σταθερές" υπάρχει περίπτωση, (ακόμα και εαν εχουμε την ιδια κατάληξη)να βρούμε την "αλήθεια"
Μονο αμα ξεκινώντας απο διαφορετικά μονοπάτια καταλήξουμε στην ιδια απάντηση, μπορούμε να θεωρήσουμε οτι αυτη η απάντηση ειναι η σωστή για την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Το να αναμασάμε τα λόγια μεγάλων ανθρώπων το μονο που κάνουμε ειναι να έχουμε έτυμες απαντήσεις για τα ερωτήματά μας.
Δεν θα μάθουμε ποτε το πως σκέφτηκαν και κατέληξαν εκει αυτοί.
Απλα θα επαναλάβουμε το αποτέλεσμά τους.
εγκράτεια=αρετή =δρόμος σωστός=ευδαιμονία

Μια φράση του Μπρεχτ
«Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;».

μαθήματα σωστής επιλογής στην δημοκρατία


Ας πούμε οτι έχουμε ένα χωριό με καμιά 1000αρα κατοίκους
Εκεί λοιπόν έχουνε συμφωνήσει όλοι 2-3 πραγματάκια για να περνάνε καλά
1ον όταν μαζεύουν τα τρόφιμα τους (φρούτα στάρια φακές) τα βάζουν ΟΛΟΙ μέσα στα κιούπια για φύλαγμα
2ον όταν έρχεται η ώρα του φαγητού παίρνουνε όλοι ΙΣΕΣ μερίδες
3ον κάποιος που νομίζανε οτι είναι καταλληλότερος γι'αυτο ΦΥΛΑΕΙ τα κιούπια
4ον δεν επιτρέπετε να πλησιάσουν και να βάλουν χεράκι στα κιούπια κανένας πέρα απο αυτόν που τα φυλάει και μοιράζει της μερίδες
5ον έχουν μετρηθεί τα κιούπια και μοιραστεί και φτάνουν για όλους οι μερίδες που έχουν μέσα συν τα περισσεύματα που τα έχουν για ωρα ανάγκης

Έρχεται όμως κάποια στιγμή που το ένα κιούπι αδειάζει πριν την ώρα του

μεγάλο κακό για το χωριό

φόβος πείνας και λοιμού

ΤΙ ΕΓΙΝΕ??

Μαζεύονται τότε ολοι και ανακαλύπτουν οτι κάποιοι που ήταν φιλαράκια με τους φύλακες, έμπαιναν στην αποθήκη και τρώγανε δεύτερες και τρίτες μερίδες απο τα κιούπια.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτονόητο

ΑΔΕΙΑΣΑΝ ΤΟ ΚΙΟΥΠΙ!!!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ?? λένε οι συγχωριανοί

συγκεντρώθηκαν για να αποφασισουνε

Αποφάσισαν τότε, τα εξής.
1ον Ολοι να τρώνε μια κουταλιά λιγότερο κάθε μέρα ετσι ώστε να φτάσουν τα υπόλοιπα κιούπια μέχρι το τέλος του χρόνου που θα ξαναμαζεύονταν τροφές.
και
2ον βάλανε άλλον φύλακα!

Πριν όμως φτάσει η εποχή του μαζέματος των τροφών,τελείωσαν και τα υπόλοιπα κιούπια!!

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΗ!!!
Και ο νέος φύλακας ειχε φίλους!!

τότε ενας μπρατσομενος μάζεψε κατι φιλαράκια και το βραδι που κοιμόντουσαν όλοι, μπουκαρε στην αποθήκη και επέβαλε τα κιούπια να τα επιβλέπει αυτός και της μερίδες θα της μοιράζουν οι φίλοι του που ήταν οι πιο έντιμοι απ ολους
Πέρασε ένα διάστημα, αλλά αυτοί μοιραζόντουσαν της μερίδες κατά το πως τους βόλευε.
Όχι μόνο δίνανε μόνο στους γνωστούς τους, αλλά άμα μίλαγε κανένας, τον έδερναν και τον βάζανε σε ενα μέρος απομονωμένο για να μην παρασέρνει και άλλους.

Καποια στιγμή που δεν το περιμένουνε όμως, μαζευτήκανε μερικοί παλικαραδες και τους έδεσαν τους μάγκες
Έπρεπε να βάλουν μια σειρά στο χωριό ώστε να μην ξαναβρεθούν στην ιδια θέση.
Εχουν ομως ενα πρόβλημα.
Με την κακοδιαχείριση των μπρατσαράδων, δεν εχουν πια τρόφιμα .!!

Ξανα μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να δανειστούν απο το διπλανό χωριό λίγα τρόφιμα με αντάλλαγμα να τους τα επιστρέψουν διπλά οταν θα θερίσουν
και
βάλανε νέο φύλακα!!

Χώρισαν πάλι της μερίδες, αλλά τάρα είχαν φτάσει στο σημείο να τρώνε την μισή μερίδα απ'οτι έπρεπε .

πεινάγανε !!
-Να πάρουμε νεες αποφάσεις !!
Καποιοι φώναζαν και πρότειναν άλλους τρόπους
Δεν μπορούσαν ομως να καταλάβουν αυτα που τους έλεγαν,και τους αποπαιρναν
ηταν λίγοι βλέπεις αυτοι οι "κάποιοι"
-Τι να κάνουμε ?? λέγανε οι πολλοί.
-Να συγκεντρωθούμε και να αποφασίσουμε πάλι!!
συγκεντρώνονται λοιπόν και αποφασίζουν
1ον
Τους φύλακες τους βάλανε να φυλάνε εκ περιτροπής 4 χρόνια ο ενας και 4 χρόνια ο άλλος,
και
2ον
Οι υπόλοιποι να μοιράζουν το υπόλοιπο απο τα κιούπια, σε όλο και πιο μικρές μερίδες, ελπίζοντας οτι κάποια στιγμή η φύλακες θα πάψουν να αφήνουν τους φίλους τους να κλέβουν



περαστικά μας συχωριανοί