συντρίμμια και ισοδύναμα

τα γύρω μας γκρεμίστηκαν και εμεις μιλάμε για ισοδύναμα
Περπατάμε σε συντρίμμια και μας ενοχλούν οι σαγιονάρες
Πεινάει ο κόσμος δίπλα μας
πνίγεται σε φουσκωτές βαρκούλες
κρυώνει σε "χώρους υποδοχής"
Εμείς?
Περιμένουμε το επόμενο νομοσχέδιο
την επόμενη συγκινητική φωτογραφία
Ετσι θα έχουμε αιτία να διαμαρτυρόμαστε
τι κάνουμε?
Αντί για όνειρα έχουμε αναμονή για το επόμενο ΕΝΦΙΑ
αναπολούμε το χτες και πια δεν μας λυπεί το τι δεν έχουμε
συνηθίσαμε στην αναμονή
βολευτήκαμε στην ουρά
ουτε που ακούμε τον εκδορεα να ακονίζει το μαχαίρι για μας
έχει θόρυβο ο δρόμος του σφαγείου
Και εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι
η αναμονή δεν σκοτώνει, κουράζει!
Και όλο ερχεται η σειρά μας.
Και όλο ψάχνουμε σε τι να διαμαρτυρηθούμε
και όλο ψάχνουμε να ξαναφτιαξουμε τον κόσμο
αυτόν τον κόσμο που μας στέρησαν
αυτόν που βρίζαμε όταν τον είχαμε, γιατί ηταν άδικος
μας πήραν το ξεροκόμματο και το λιμπιζόμαστε
ούτε που περνά απο το μυαλό μας οτι κάποτε το λογικό ηταν να έχουν ΟΛΟΙ απο μια φρατζόλα
τώρα στο ξεροκόμματο κάνουμε μετάνοιες σαν κοινωνία και όποιος δεν δοξολογεί ειναι γκρινιάρης
Οσοι μπόρεσαν να διαχειριστούν την πείνα τους, όσοι είχαν μια καβατζα, όσοι έχουν μια δουλειά που τους δίνει στο τελος της ημέρας μετά απο 10- 12 ώρες δουλείας,ενα ξεροκόμματο, ειναι ενταξει
Αλλα ακόμα και τότε, γδέρνουν με την αλυσίδα τον λαιμό τους για να το φάνε
και ουτε τους ενοχλεί αυτή η αλυσίδα
Και ειναι κάποιοι δίπλα που δεν το έχουν
γιατι δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν μια θέση κάτω απο το μαστίγιο.
Ε ας πρόσεχαν
Δεν έχουμε ποια, ούτε την δηθενιά του "καλού"
Βρήκαμε την δικαιολογία και βγάλαμε τον εαυτούλη μας "λαδι"
οι άνεργοι? ειναι τεμπέληδες
οι άστεγοι? υπερκαταναλωτες
όσοι δεν άντεξαν την ξεφτίλα των 300-400 ευρω για 10 ωρες εργασία ειναι άμυαλοι..
.
.

συμπληρώστε 

οχι στο pc,
στο μυαλό !
και μετά στην καρδιά
και ύστερα στην γροθιά.

Ρατσισμός είναι να μισείς.. κάτι που τυχαία δεν είσαι".

ειναι θεμα τύχης απο ποια μεριά του συνορου θα γεννηθείς, αλλα ειναι επιλογή σου το πως θα βλέπεις τους απέναντι

ΧΑΜΌΓΕΛΑ ΑΝΘΡΏΠΩΝ

......

 Πόσοι πραγματικά χαμογελούν?
Βλέπεις τα δόντια τους,
τα τραβηγμένα χείλια,
αλλά την ρυτίδα του γέλιου στην άκρη του ματιού τους, δεν την βλέπεις.
Κοιτάς τα γέλιο τους και εαν τύχει και γελά κοντά ενα παιδί, ανακαλύπτεις την ψευτιά τους.
Βλέπεις πολλά χαμόγελα.
 Δυστυχισμένα, θαρραλέα, περήφανα, ευτυχισμένα, δουλοπρεπή, κολακείας, φόβου.
Μα, φόβου? θάρρους? Ναι!
 Πρέπει οι άνθρωποι να τολμούν να γελάσουν, ειδάλλως φοβούνται να δείξουν τον θυμό ή την θλίψη τους,
και
στο τέλος χαμογελάνε ηλίθια.
Τελικά, το χαμόγελο, ή πολύ θαρρος θέλει για να μην το κρύψεις, ή πολύ φόβο, για να κρύβεσαι πίσω του.