Ρουμανία Σερβία Βουλγαρία
Ημέρα πρώτη
Τα πράγματα ξεκίνησαν ανάποδα.
Ενώ είχαμε κλείσει ξενοδοχεία, το έκτακτο περιστατικό της Κατερίνας,το Σάββατο 8/7/23, η επίσκεψη στα επείγοντα και τελικά η νοσηλεία της μας χάλασαν την διάθεση.
Μην ξέροντας την συνέχεια της ανάρρωσης, ακύρωσα όλα τα ξενοδοχεία.
Τελικά αφού βγαίνει στις 13/7/23 και το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσέχει την διατροφή της,αποφασίζουμε για αναχώρηση την Τετάρτη 19/7/23.
Και ενώ είναι όλα έτοιμα και το αυτοκίνητο φορτωμένο, έρχεται την Τρίτη 18/723 η Κατερίνα με την περιοχή των γεννητικών σαν καμένη, και να τρέχουμε σε γιατρό για να δούμε τι είναι αυτό το καινούριο.
Τελικά ήταν συγκαμενη και με φαρμακευτική αγωγή θα είχε αίσιο τέλος.
Τεταρτη 19/7/23
Ανακουφισμενοι λοιπόν ξεκινάμε την Τετάρτη με προορισμό τας Σερρας για να πάρουμε τον γνωστό "ακανε" του Ρουμπου, (που λένε ότι φτιάχνει το καλύτερο,) ένα είδος λουκουμιου, τοπικό, φτιαγμένο με βουβαλίσιο βούτυρο, και να πιούμε έναν καφέ στις πηγές στον Άγιο Ιωάννη που από φωτογραφίες φαίνεται ότι αξίζει μια επίσκεψη.
Ο άγιος Ιωάννης απλά ένα μέρος που θα μπορούσε να μαζεύει πολύ κόσμο και από διπλανού νομους αλλά αφημένο στην τύχη του
3 μαγαζιά και δεν έκαναν μια "επένδυση" που θα τα γέμιζε. Κρίμα.
Τζάμπα ο χρόνος που φάγαμε μέσα στην κίνηση των Σερρών για να πάμε.
Ο ακανές απ την άλλη, έχει μια έντονη μυρωδιά από το βούτυρο, που πιθανώς δεν θα άρεσε σε πολύ κόσμο.
Εμείς τον τιμήσαμε δεόντως.
Στις Σέρρες είχαμε σκοπό να φτάσουμε με 2-3 στάσεις, και αφού τρώγαμε κάνα δύο ώρες στον Αι Γιάννη, μετά να μπαίναμε Βουλγαρία και στο Σαντάνσκι να διανυκτερεύαμε.
Φτάσαμε με μια 10λεπτη στάση, και αφού δεν άξιζε να χάσουμε τον χρόνο μας στις Σέρρες, η πρόθεση μετά ήταν πάμε και όπου κουραστούμε, βρίσκουμε ένα κάμπινγκ ή ένα ξενοδοχείο και διανυκτερεύσουμε.
Φεύγουμε λοιπόν και μπαίνουμε Βουλγαρία.
Εύκολο πέρασμα στα σύνορα και στάση στο πρώτο μαγαζί για κάνα μπουκάλι νερο. Βλέπω mikel άρα φρεντο και λέω ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για έναν καφέ στο ταμπλό για να ξυπνήσω λιγο.
7€ για 2 καφέδες και 1 λίτρο νερό. Στράβωσα μεν αλλά σκέφτομαι ότι είναι στο σωστό σημείο ο μάγκας για να τα πάρει.
Στάση στο πρώτο βενζινάδικο, 70 λεβα=30€ και βινιέτα για 3 ημέρες, αφού υπολόγιζα τουλάχιστον 2 με 3 διανυκτερεύσεις στα 13€
Αυτο ήταν το πρώτο φουλαρισμα εκτός Ελλάδος σε βενζίνα
Δρόμο λοιπόν για Σόφια, σε έναν δρομο γραφικό. Στάση κάπου για φωτογραφίες στο ποτάμι και ξανά στο τιμόνι.
Πριν φτάσουμε Σόφια, αποφασίζουμε να μην μπούμε στην πόλη.
Η έρευνα μας, έδειχνε ότι σαν αξιοθέατα έχει 2-3 εκκλησίες και τίποτα άλλο από αυτά που θα μας ενδιέφεραν, οπότε αποφασίζουμε να πάρουμε τον δρόμο για το Βίντιν και όπου φτάσουμε.
Μέχρι αυτήν την ώρα η εικόνες που είχαμε δει, ήταν ποτάμια και πολύ πράσινο.
Το όπου φτάσουμε βέβαια δεν είχε μέχρι εκείνη την ώρα την σοβαρότητα που θα επερνε μετά.
Περνάμε την Βράχα και την Μοντάνα από τον δευτερεύοντα δρόμο μέσα σε ένα ατελείωτο δάσος και τελικά κατά τις 8,30 μμ φτάνουμε στο Βίντιν.
Απο τις 5,30 μέχρι τις 8,30 έχουμε 15 ώρες συνολικής οδήγησης με 3 μικρές στάσεις, έχοντας κάνει 950χλμ την πρώτη ημέρα.
Έχοντας βρει ένα ξενοδοχείο που και καλές κριτικές έχει, και πάρκινγκ έχει, και θέα στο Δούναβη έχει, και στα 31€ είναι, δεν υπάρχει κάτι αρνητικό λοιπόν και μπαίνω μέσα να ρωτήσω για δωμάτιο.
Έχει ένα στον πρώτο όροφο, με το παράθυρο του να βλέπει και το πάρκινγκ και τον Δούναβη. Τέλεια Παίρνουμε τα 2 σακίδια απ το αμάξι, κάνουμε ένα πανάκι για φρεσκάρισμα και βόλτα στον "παραλιακό" του Βίντιν για ανεύρεση φαγητού.
Κατ αρχάς μένεις με το στόμα ανοιχτό για το φάρδος του ποταμού.
Απίστευτες εικόνες.
Έχουν έναν πεζόδρομο παραποταμιο με δέντρα και γκαζόν που πολλοί ντόπιοι έχουν αράξει με τα παιδιά τους και μερικά νεαρά ζευγάρια βολτάρουν στο δειλινό.
Μετά ανακαλύπτεις ότι έχει μαγαζιά. Έπειτα ότι έχει και μια πλατεία πνιγμένη στα δέντρα, με μια καντίνα με παγωτα. Έπειτα ότι ο κόσμος είναι σχετικά λίγος. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον στην Ελλάδα θα γινόταν το αδιαχώρητο.Και τέλος ότι έχει πολλά κουνούπια. Πολλά και θρεμενα. Σε πιάνει πανικός.
Αφού σουλατσαρουμε πάνω κάτω στα μαγαζιά, καταλήγουμε σε κάποιο.
Ο σερβιτόρος ένας πρόθυμος χαμογελαστός νεαρός στο 1,80+ που το έχει με τα αγγλικά όσο και εμεις
Καταφέραμε να παραγγείλουμε μέσω Google translate, 2 πιάτα μπριζολάκια λαιμού χοιρινά, 2 πατάτες τηγανιτές, 1 σαλάτα μεγάλη, και 3 ντραφτ μπυρες. Όλα νοστιμότατα.
Πρώτη καλή εντύπωση,. Τα κουνούπια δεν τσιμπάνε. Απλά κάθονται πάνω σου.
Έβλεπα και εγώ τον κόσμο να μην χτυπιέται και έλεγα με τι έχουν πασαληφτει;
Το δεύτερο ο λογαριασμός.
Για όλα αυτά 30€
Χορτάτοι λοιπόν περνούσε τον δρόμο για το ξενοδοχείο. Τέλος 1ης ημέρας.
Πεμπτη 20/7/23
Ξύπνημα και μια βόλτα στον παραποταμιο πεζόδρομο του Δούναβη για να δούμε παιδιά να κάνουν βουτιές σε ένα θολό νερό που ούτε το πόδι δεν ήθελα να βουτήξω και τους μεγάλους να είναι αραχτοι στον ήλιο.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και αναχώρηση για την Κραϊόβα.
Αν και αργήσαμε να ξεκινήσουμε (10-10,30) και φοβούμενοι την κίνηση στην γέφυρα, περάσαμε τα σύνορα εύκολα μέσα σε 20 με 30 λεπτά. Στάση στο πρώτο βενζινάδικο για βινιετα και 37€ βενζίνα, και ζητάω βινιετα, αλλά δεν μπορεί λόγο βλάβης του συστήματος. Το ίδιο και στο επόμενο βενζινάδικο.
Οπότε λέω πάμε και όπου μπορέσουμε την βγάζουμε.
Εδώ άρχισε μια ανασφάλεια από την κυρία συνοδηγό για το πως θα κυκλοφορούμε χωρίς βινιετα.
Σε κάνα μισάωρο μετά και αρκετά χλμ ποιο κάτω βρήκα ένα αλλο βενζινάδικο όπου και βινιετα πήρα με 7€ για ένα μήνα και 2 πολύ καλούς καφέδες με 2 κίντερ στα 4,5€.
Επόμενη στάση Κραϊόβα. Έχουμε βρει από το booking το green hotel στα 42€ αλλά έχει πάρκινγκ και είναι καρακεντρο οπότε το κλείνουμε καθ οδόν, και φτάνουμε στις 5,30μμ.
Ξεφόρτωμα μπάνιο και βουρ για εξερεύνηση.
Πρώτα μια πίτσα και μια ζαμπονοτυροπιτα με 2,2€
St, Elias crunch, Μουσικό συντριβάνι, english park, Administrative Palace of Craiova, "Craiova" Art Museum, Και επιστροφή Για ξεκούραση.
Δεύτερη απογευματινή εξόρμηση με 1 πίτσα και 1 ζαμπονοτυροπιτα παλι
Γύρω γύρω το κέντρο της παλιά πόλης, μια επίσκεψη στο μουσείο - εστιατόριο Minerva, φωτογραφίες, ένα χωνάκι παγωτό στο χέρι (είναι τελικά το σύνηθες για τους Ρουμάνους. Παντού κυκλοφορουν με ένα χωνάκι παγωτό στο χέρι) και άραγμα για να παρακολουθήσουμε ένα μουσικό event στην πλατεία, και κατά τις 10 καθόμαστε να πιούμε μια ντραφτ και έναν χυμό στα 5€ στο σημείο που μαζεύει το ποιο βραδινό κόσμο.
Αφού χαζεψαμε την βραδινή έξοδο της τοπικης νεολαίας, και αφού βγάλαμε την ένταση των πρώτων 2 ημερών τρώγοντας τα μουστάκια μας, είναι ώρα για το ξενοδοχείο και για ύπνο κατά τις 1πμ.
Παρασκευη 21/7/23
Περιέργως 8,15 είμαστε στο αμάξι και είχαμε ξεκινήσει με προορισμό τις σιδηρές πύλες που χωρίζουν την Σερβία και την Ρουμανία.
Το μεγαλύτερο φαράγγι της Ευρώπης με134 χλμ μήκος. Στην περιοχή υπήρχε επίσης η Γέφυρα του Τραϊανού, η οποία για 1.000 χρόνια ήταν η μεγαλύτερη τοξωτή γέφυρα του κόσμου.
Φουλαρισμα με 18€ και στο Τρομπέτα Τουρνου, και φτάνουμε κατά τις 11πμ
Χάζεμα και φωτογραφίες του φράγματος αυτού του τεράστιου έργου, και δρόμο προς βορά για orsova από την πλευρά της Ρουμανίας στον παραποταμιο καλό δρόμο με το τεράστιο ποτάμι στα αριστερά με ωραία θέα, και τους όρθιους όγκους του φαραγγιού δεξιά
Η Orsova είναι ένα ωραίο φουλ τουριστικό μέρος, σε ένα μεγάλο άνοιγμα του Δούναβη σαν κόλπος με παραλιακά μαγαζιά,σε ένα από τα οποία, η βεράντα του επάνω στο νερό με την λιακαδα και η θέα στην θολή λόγο απόστασης Σερβία μας κέρδισε.
Το απέραντο ποτάμι τα πλοιαρια και το όλο σκηνικό σε έκαναν να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε έναν θαλάσσιο κόλπο με τα βουνά γύρο σου πνιγμένα στα έλατα.
Πληροφορίες έλεγαν ότι το μαγαζί έχει πολύ καλές πίτσες
Όντως
Καταφέραμε 2 μεγάλες πίτσες και 4 ντραφτ με κόστος 30€
Εαν αναλογιστείς τον χώρο την θέα και το "τουριστικό" της περιοχής, ήταν καλα.
Επιστροφή προς τις σιδηρές πύλες για να περάσουμε στην Σερβία.
Σε 10 με 15 λεπτά είχαμε περάσει τα σύνορα και πήραμε τον παραδουναβιο δρόμο για να δούμε το γκραν κανιον των Βαλκανίων με στόχο το Golubac, στο οποίο φτάσαμε στις 5μμ.
Μια επίσκεψη σε αυτό το όμορφο κάστρο με ενδιαφέρουσα έκθεση όπλων και ιπποτικων στολών, πολύ ζέστη και πολλές φωτογραφίες.
Αφού το χορτάσαμε φεύγουμε και κατά τις 6μμ φτάνουμε στο apartami ilic που με 36€ μας προσέφερε ένα πάρκινγκ, ένα καθαρό δωμάτιο και κυρίως, μια βεράντα με θέα τον Δούναβη.
Μια επίσκεψη σε ένα μινιμαρκετ αφήνοντας 4.80€για 2λιτρα νερό μαζί με ένα cabernet και άραγμα στην βεράντα με το κρασί και τα αμυγδαλακια για να χαζεύουμε από μακριά μια καταιγίδα με πολλούς κεραυνούς που μάλλον θα μας επισκεφτούν.
Όταν πια έσκασε και ο συναγερμός από το 112, ήταν η ώρα να μπούμε μέσα για ύπνο.
Σάββατο 23/7/23
Αναχώρηση για Βελιγράδι.
Έχοντας δει στο wintry τον καιρό, περιμένουμε καταιγίδα το απόγευμα στο Βελιγράδι. Οπότε με το που φτάνουμε στο Βελιγράδι με 2€ διόδια, πάμε κατ ευθείαν στον Άγιο Σάββα.
Βρήκα μπροστά πάρκινγκ και βουρ για εξερεύνηση.
Η μεγαλύτερη εκκλησία των Βαλκανίων.
Εντυπωσιακή το λιγότερο. Μετά από κάνα 3/4 ξανά στο αμάξι και πάμε για πάρκινγκ στο εμπορικό κέντρο Rajiceva Shopping Center.
Στην είσοδο του κάστρου έχει ένα caffè και εμείς δεν έχουμε ακόμα πιει.
Καθίσαμε και ανακάλυψα ότι δεν έχω το τηλέφωνο μου. Πανικός!
Παίρνουμε τηλέφωνο και το σήκωσε μια κυρία που μας λέει ότι το βρήκε το παιδί της και το έχει.
Με το άλλο τηλέφωνο στο χέρι τρέχω ενώ ταυτόχρονα προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκεται.
Τελικά την βρήκα και μου το έδωσε.
Δυστυχώς στον πανικό μου απάνω δεν είχα πάρει μαζί μου πορτοφόλι ώστε σαν ευχαριστώ να δώσω ένα χαρτζιλίκι στον μικρό ή να του παρω ένα παγωτό ή οτιδήποτε.
Ταραγμενος δεν σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να κάνω την κίνηση και να πληρώσω με Google pay.
Ακόμα το έχω βάρος που δεν το έκανα.
Τέλος καλό και γυρνώ στο caffè, πληρώνω 10€ για 2 λουγκο ( φουλ τουριστικό)
Βόλτα μετα στο κάστρο, φωτογραφίες με φόντο την συμβολή των ποταμών Σάββα και Δούναβη, μια επίσκεψη στον τάφο του Ρήγα Φεραίου, 2 παγωτά χωνάκι στο χέρι με 3.5€ και μετά περπάτημα στον κεντρικό δρόμο με πολύ κόσμο και τα εμπορικά (μια φαρδιά Ερμού δλδ) έως ότου φτάνουμε στην μποέμ γειτονιά με τα γραφικά εστιατόρια και τα πλακόστρωτα σοκάκια σαν την Πλάκα ή το Μοναστηράκι.
Κάτσαμε στο Dva jelena μιας και είχα ακούσει για φθηνές και μεγάλες μερίδες,και όντως για 2 τεράστια σνιτσελ 1 μεγάλη σαλάτα 1 πανέρι σκορδοψωμο και 3 ντραφτ μπυρες 42€.
Γυρίσαμε πάλι από τον κεντρικό δρόμο, πήραμε κάτι αναμνηστικά με 19€ πληρώσαμε το πάρκινγκ 8,5€ για 5 ώρες και φύγαμε για Τιμισοαρα κατά τις 3,30 μμ
Περνώ έναν δρόμο επαρχιακό μιας και τα χλμ ήταν ίδια ώστε δούμε και τίποτα από την επαρχία της Ρουμανίας και όχι να μαζέψουμε χλμ από τον αυτοκινητόδρομο.
Φτάνουμε σε ένα συνοριακό φυλάκιο που πρέπει να ήταν για τιμωρία τα δύο άτομα που ήταν εκεί.
Στην κορφή ενός λοφισκου, γύρω για πολλά χλμ και όσο πιάνει το μάτι χωράφια, ένα κτίριο 8x5 με ένα σκεπαστρο.
Ο ένας παίρνει τα διαβατήρια για έλεγχο.
Ο άλλος κοιτά το αμάξι για έλεγχο.
Ο έλεγχος του στυλ
"έχεις τσιγάρα;"
δεν καπνιζω
Ναρκωτικά;
Με χαλανε
Στο πορτμπαγκάζ τι έχεις;
Τα ρούχα μου. Θες να δεις;
Ε άμα δεν βαριέσαι, άνοιξε.
Και που άνοιξα ούτε που κοίταξε.
Τον λυπήθηκα.
Θέλανε και οι δύο να περάσουν την ώρα τους λέγοντας καμία κουβέντα μέχρι να έρθει ο επόμενος.
Για καλή μου τύχη, ήρθε!
Και έφυγα πιστεύοντας ότι εάν είχα κάνα τελάρο μπύρες και μερικά σουβλάκια θα περνάγαμε καλά.
Τελικά φτάνουμε Τιμισοαρα κατά τις 7,20μμ και στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει ο ιδιοκτήτης ήταν έξω και πλενει την χαρλει του με μια οδοντοβουρτσα στο ένα χέρι και με πανάκι στο άλλο. Αφού τα παμε για τις μηχανές, βολευτήκαμε αλλάξαμε και πήραμε με τα πόδια τα 2 χλμ για το κέντρο κοιτώντας από που θα πάρω εισιτήριο επιστροφής μιας και μέσα στο λεωφορείο δεν βγάζουν.
Περιμένω τον καιρό που είχα δει στο windy και φροντίζω να έχουμε μαζί μας από ένα αδιάβροχο πόντσο μιας χρήσης καλού κακού.
Στον δρόμο βλέπουμε ένα τεράστιο σμήνος πουλιά να φεύγουν και μιας και το έχουμε ζήσει σε χιονιά στο καπαρελλι, λέμε ότι κάτι "μεγάλο" έρχεται. Ο ουρανός καθαρός στο μεταξύ. Καλοκαιρινός.
Κάνουμε την βόλτα μας στις πολλές και μεγάλες γεμάτες συντριβάνια, πράσινο και κοσμο πλατείες της πόλης και καθόμαστε σε ένα μαγαζί για μια μπύρα.
10μμ και βλέπω ότι ο κόσμος έχει αδειάσει.
Είναι αργά για αυτούς.
Μας ανέχονται για να πιούμε την μπύρα μας.
Βλέπουμε από μακριά αστραποβροντα.
Δεν πάμε σιγά σιγά λέμε;
Δεν υπάρχει τίποτα ανοικτό από την ώρα που πηγαίναμε στο κέντρο για εισιτήρια λεωφορείου. κοιτάω για εφαρμογή ταξί, θέλει επιβεβαίωση από τοπικό τηλέφωνο.
Οπότε δεν έχουμε μεταφορικό μιας και στον δρόμο δεν είδαμε και κάποιο ταξί.
Ας ξεκινήσουμε γιατί έρχεται, λέμε.
Και ξεκινάμε σβέλτα.
Και μιας και η πορεία μας ήταν λίγο μονότονη στο "έλα" προτείνετε μια παράλληλη πορεία δίπλα στο ποτάμι για να έχει το ενδιαφέρον μιας καλοκαιρινής Βραδινής βόλτας.
Και στα πρώτα 300 μέτρα ανοίγει ο ουρανός και αδειάζει κουβάδες!
Και μετά ρίχνει και τους κουβάδες!
Φοράμε τα αδιάβροχα μεν, αλλά η δύναμη του αέρα μαζί με το νερό κοντεύει να τα σκίσει. Η βροχή να σε πονάει. Είναι τέτοια η ένταση που φοβίζει.
Μας αναγκάζει να φύγουμε από την μεριά του ποταμού και να πάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, κολλητά στα κτίρια για να "κόβει".,αλλα και πάλι!
Να μην κυκλοφορεί ψυχή φυσικά όχι άνθρωποι όχι αυτοκίνητο αλλά ούτε γάτα.
Και να μην υπάρχει ένα υπόστεγο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου για να κάτσεις από κάτω.
Όλα τα κτίρια ίσια.
Μόλις πέρναγες από το ένα τετράγωνο στο άλλο και έμενες εκτεθειμένος, δέχεσαι το μένος της καταιγίδας μέχρι το επόμενο κτίριο.
Με την ψυχή στο στόμα τελικά φτάνουμε 100 μέτρα από το δωμάτιο και εκεί η καταιγίδα σταματά.
Αφού φάγαμε πραγματικό"ξύλο" για μισή τουλάχιστον ώρα φτάνουμε στο δωμάτιο με μια ψιχάλα.
Μπαίνουμε, κάνουμε ένα μπάνιο για να "ισιωσουμε" και ύπνο.
Αυτο κι αν ήταν έντονη εμπειρία.
Κυριακή 23/7/23
Ολα έτοιμα για Sibiu.
Αναχώρηση 10.30πμ
Αυτοκινητόδρομος γιατί ήταν βαρύ το πάπλωμα.
Μιας και τρέχουμε μπροστά απ τον καιρό που εξακολουθεί να μας απειλεί, αποφασίζουμε να προσπεράσουμε την Χουνεντοάρα μιας και το μόνο που έχει είναι ένα κάστρο και να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο μας στο Sibiu.
Το Google μας προτείνει μια περίεργη παράκαμψη για να βγούμε απ τον αυτοκινητόδρομο.
Θεωρούμε ότι μάλλον δεν έχει ενημερωθεί για τον "νέο" αυτοκινητόδρομο και δεν το ακολουθούμε συνεχίζοντας ευθεία ώσπου μας ρίχνει σε έναν κόμβο που η προτεινόμενη παράκαμψη τσουλάει κανονικά και εμείς τρώμε 20 λεπτά για να το περάσουμε. Ας πρόσεχα.
Λίγο πριν το Sebes κάνουν έργα και ρίχνουν όλες τις λωρίδες σε μια, οπότε τρώμε και εκεί ένα 15λεπτο.
Αισίως φτάνουμε στις 3μμ στο Sibiu.
Είναι νωρίς και πάμε πρώτα για βόλτα.
Στην είσοδο της παλιάς πόλης έχει πάρκινγκ. Το βάζουμε εκεί, και ξεκινάει το τουρινκ.
Πρώτη κίνηση, από ένα σάντουιτς - φοκατσια γεμάτη με ένα πλήρες english breakfast στα 3,8€ έκαστο =7,6€
Δεύτερη κίνηση ενώ η φωτογραφική έχει πάρει φωτιά 2 μαντολάτα τεράστια με 2 νερά στα 3,6.και στο ξαφνικό η τύχη, μας κάνει χάρες.
Στην κεντρική πλατεία έχουν σκηνή με συμφωνική μουσική και άριες στο πλαίσιο σειράς ευρωπαϊκών εκδηλώσεων από κορυφαίους καλλιτέχνες του είδους.
Κάτσαμε μέχρι αργά, απολαμβάνοντας δωρεάν κάτι που θα δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε για να το ζήσουμε.
Απολαύσαμε λοιπόν την παράσταση με ένα παγωτό, και αφού βράδιασε πάμε να μαζευτούμε.
Προσπαθώντας να πληρώσουμε στο αυτόματο μηχάνημα εξόδου του πάρκινγκ, ήρθε να μας βοηθήσει ένας υπάλληλος που με την κουβέντα αποδείχθηκε φιλικοτατος.
Απο την επίδειξη γνώσεων για τα μέρη της Ελλάδας, πήγαμε στην επίδειξη ορθόδοξης πίστης και μετά στην προτροπή του για επίσκεψη σε ωραία μοναστήρια.
Σε ένα από αυτά ήταν μοναχή η αδελφή του.
Μας έδωσε και ένα σημείωμα, εάν περάσουμε να το δώσουμε.
Καληνύχτισε και φύγαμε
Εχουμε βρει ένα δωμάτιο με 30€ με καλές κριτικές και πάρκινγκ μπροστά (για το sibiu σπάνιο).
Το βρίσκουμε, ξεφόρτωμα ένα ντουζάκι και πάμε για ύπνο.
Δευτερα 24/7/23
Το πρωί, αφού αποφασίσαμε ότι το Σιμπίου αξίζει πολύ περισσότερο από μια απογευματινή βόλτα, φορτώσαμε τα πράγματα και πήγαμε το αμάξι στο γνωστό από χθες πάρκινγκ και πήγαμε άλλη μια βόλτα στην πλατεία. Πήραμε δύο φοκατσια για τον δρόμο ηπιαμε στην πλατεία τον καφέ μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και πίσω στο πάρκινγκ.
Θέλουμε να μείνουμε άλλη μια μέρα.
Κοιτάμε στο booking αλλά το δωμάτιο το είχε κλείσει μετά από εμάς.
Βαρέθηκα να μετακομίσω για ένα βράδυ και προτείνω να το αφήσουμε.
Είχε φτάσει μεσημέρι όταν ξεκινήσαμε.
Θέλουμε να διασχίσουμε την τρανσαλπινα.
Εχουμε σταμπάρει διάφορα ξενοδοχεία ή κάμπινγκ στην διαδρομή, με σκοπό, όπου κουραστούμε σταματάμε.
Η διαδρομή απλά μαγική.
Ατελείωτο δάσος, νερά, λίμνες, ποτάμια, πηγές, μαγεία.
Σταματάμε σε ένα πλάτωμα με ξεφωτο για κάποιες επείγουσες φυσικές ανάγκες.
Αφού επιτελεσαμε αυτές τις υποχρεώσεις προς το σώμα μας, λέμε μια και είμαστε σε καλό σημείο να φάμε και αυτήν την φοκατσια μη χαλάσει.
Ακόμα δεν ξέραμε ότι οι αρκούδες εκεί, βολτάρουν σαν τις γάτες στις Κυκλάδες.
Ευτυχώς δεν είχαμε καμία περίεργη συνάντηση, και συνεχίζουμε.
Λίγο ακόμα, λίγο πιο κάτω, με θλίψη που τελείωσε αυτή η υπέροχη διαδρομή.,φτάσαμε τελικά μετά από 270χλμ το απόγευμα στο Ριμνίκου Βίλτσα.
Εχουμε κλείσει μέσω booking από το αμάξι, και αφού το βρίσκουμε, κουβαλάμε τα σακίδια στον δεύτερο με τα πόδια μια και δεν είχε ασανσέρ και έπρεπε να ξεμουδιασουμε από τόσα χλμ στο αυτοκίνητο, μαζί με ένα καρπούζι που λιμπίστηκε η Ματίνα από τους πολλούς πάγκους στην διαδρομή που τα πουλάνε.
Φυσικά δεν τα θυμόμαστε όλα όσα πρέπει να πάρουμε, και ένα δεύτερο ανεβοκατεβασμα βοηθά ακόμα καλύτερα στο ξεμουδιασμα
Μαζί με το υπόλοιπο κρασί και μια κονσέρβα σαρδελες αυτό ήταν και το βραδινό μας στο μπαλκόνι, βλέποντας μέσα σε απόλυτη ησυχία, κάπου μακριά κάποιες αστραπές,οι οποίες ήρθαν το βράδυ σε μας μαζί με μια καλή βροχή.
Τριτη 25/7/23
Ξυπνήσαμε όμορφα το πρωί κάναμε την πρωινή μας άσκηση κατεβάζοντας τα υπάρχοντα μας στο αυτοκίνητο και ξεκινάει έτσι απλά και όμορφα η πορεία για τρανσφαγκαρασαν.
Μου βγάζει μια διαδρομή το Google map που περνάει από ένα σημείο θέασης της λίμνης που είναι δίπλα στην πόλη και στην συνέχεια μας βγάζει στο Curtea de Arges μέσα από δάσος.
Το επιλέγω αντί του κεντρικού άξονα.
Πάμε στο σημείο που θα βλέπαμε την λίμνη και ήταν απλά απογοητευτικο.
Συνέχεια στον δευτερεύοντα δρόμο, που περνά μέσα από χωριουδάκια και δάσος.
Μετά από καμιά 30αρια χλμ χωμένοι εμείς και 2-3 ακόμη αυτοκίνητα στον δασικό δρόμο, ανακαλύπτουμε ότι ο δρόμος έχει κλείσει από την βραδινή βροχή.
Κατολίσθηση με λάσπη και απλά μεταβολή.
Επιστροφή αλλά 30 χλμ και περνούσε τον κεντρικό οδικό άξονα.
Φτάνουμε με το καλό στο Curtea de Arges και ξεκινάει η ανάβαση του θρυλικού τρανσφαγκαρασαν.
Το νου σου εάν δούμε καμιά αρκούδα να προλάβουμε να την φωτογραφισουμε έλεγα.
Που να φανταστώ ότι καμία 10χλμ πριν το φράγμα θα είχαμε την πρώτη συνάντηση.
Αραχτη η κυρία στο στηθαιο, χαζεύοντας στο ύψος του παραθύρου τα αυτοκίνητα που πέρναγαν.
Τρόμος.
Η φωτογράφος αρνητική (με ουρλιαχτό που δεν το συζητάμε) στο να σταματήσω δίπλα για φωτογραφίες.
Αργότερα βέβαια θα είχαμε όλο τον χρόνο για βίντεο αλλά η πρώτη φορά βλέπεις.
Στροφές δάσος ποτάμια λίμνες μαγεία.
Φτάνουμε στο φράγμα.
Βόλτα φωτογραφίες ξεπιασμα.
Κάνα μισάωρο και βάλε.
Ξεκινάμε και στην συνέχεια σταματάμε σε ένα ωραίο παραλίμνιο μαγαζί για φαγητό μιας και είχε μεσημεριασει. Αφού τιμούμε τις ποικιλίες με κρέας και λουκάνικα παρέα με τις ντραφτ ξεκινήσαμε και πάλι στον απίθανο αυτό δρόμο με 2-3 στασεις στον δρόμο για να βιντεοσκοπισουμε διάφορες αρκούδες καθε τρεις και λίγο όταν βλέπαμε σταματημένο αυτοκίνητα, ξέραμε.
Υπάρχουν αρκούδες.
Θηλυκές που ζητιανεύουν από το κάθε ένα διερχομενο αυτοκίνητο το κάτι τις.
Άλλη που είχε τα μικρά της μαζι και λες και ήταν σε εκπαιδευτικη για το πως θα στέκονται και θα ζητάνε
Ένας αρσενικός λίγο ακαταδεκτος, βαρύς, εάν δεν μου πετάξεις κάτι δεν θα το πολύ συζητήσουμε, φεύγω.
Ίσως και ακόμα μια δεν θυμάμαι.
Μετά από ώρες απίστευτης εμπειρίας, εικόνων, λιμνών, καταρρακτων, και αρκούδων, φτασαμε στην balea lack. Το αδιαχώρητο από κόσμο. Πάρκινγκ πουθενά. Ούτε για μηχανές.
Απλά το ξεχνάς.
Βρήκα ένα άνοιγμα και κατάφερα να χωθώ.
Η φωτογραφία με τον δρόμο φιδάκι, έπρεπε να βγει!
Αφού έκανα αυτό το "χρέος" αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Αργά το απόγευμα έφτασα στην cartisoara.
Ένα χωριουδάκι. Ρωτώντας βρήκα ένα αξιοπρεπέστατο σπίτι με μια τεράστια αυλή-πάρκινγκ.
Βάζουμε το αμάξι μέσα, φέρνουμε τα πράγματα στο δωμάτιο και λέμε να βολταρουμε λίγο μήπως βρούμε τίποτα να τσιμπήσουμε.
Εαν κυκλοφορουσε ο δρακουλας, σε αυτή την ερημιά θα μας την είχε πέσει.
Ούτε 15 λεπτά δεν χρειάστηκαν για να καταλάβουμε ότι δεν θα βρούμε ούτε γάτα. Σπίτι λοιπόν και παμε να ξεκουραστούμε.
Τεταρτη 26/7/23
Το πρωί ήρεμα και χαλαρά, φορτώνουμε τα σακίδια στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε με σκοπό να βρούμε κανένα καφέ και με στόχο ημέρας την Σιγκισοάρα.
Τελικά τον καφέ καταλάβαμε ότι θα το πίναμε εκεί.
Αυτο που έχουμε εδώ, που σε κάθε γωνιά θα βρεις ένα μαγαζί που να έχει καφέ, δεν το έζησα δυστυχώς πουθενά σε αυτό το ταξίδι
Συνηθίσαμε να πίνουμε καφέ μετά το μεσημέρι.
Τελικά εύκολα και χωρίς προβλήματα φτάνουμε μετά από 1,30 ώρα στον Σιγκισοάρα.
Βολικό πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο της παλιάς πόλης.
Νεράκι στο σακίδιο και πάμε να την δούμε.
Ανεβαίνουμε ανηφορικό δρόμο κμε καφεστιατορια και φτάνουμε σε μια πλατεία. Δίπλα υπάρχει μια παλιά εκκλησία του 13ου αιώνα από Γερμανούς που ήταν προτεσταντικη . Πληρώνουμε 4€ το ατομο και δεν βρήκαμε κάτι αξιοπερίεργο μέσα.
Βγαίνοντας βρίσκουμε στην πλατεία το τουριστικό τρενάκι που μας γυρνάει στην παλιά πόλη με 3€. Τελειώνει η βόλτα και ξεκινάμε απ την πλατεία ανεβούμε στο Covered Stairway την σκεπαστη σκάλα με 176 σκαλοπάτια,(ουφ) που μας βγάζει στην βασιλική του Αγίου Νικολάου και το νεκροταφείο.
Κατεβαίνουμε την σκάλα και σεργιάνι στα τουριστικά σοκάκια. Βλέπω τον ουρανό που σκοτείνιαζε, βλέπω τους ντόπιους να μαζεύουν γρήγορα τους πάγκους, και λέω κάτι ξέρουν και τρέχουν. Τρέχα!
Φτάνουμε πριν την πρώτη σταγόνα στο αμάξι και ξεκινάω να φύγω μπας και το προλάβω.
Χαχα σε δευτερόλεπτα ξεκινά καταιγίδα με χαλάζι.Εχω κάνει 10 μέτρα και είμαι στην έξοδο του υπαίθριου πάρκινγκ με πρόθεση να βγω στον κεντρικό που δεν φαίνεται.
Οπότε παίρνω τον απέναντι δρόμο και πηγαίνω 300 μέτρα ανήφορο με την Ματίνα να ουρλιάζει με πανικό "πάει το αμάξι" μιας και το χαλάζι είχε πια μέγεθος μανταρινιου.
Ο δρόμος όπως είπα στα 300 μέτρα κορυφώθηκε και αρχίζει να κατηφορίζει προς μια δασική έκταση.
Μεταβολή μέσα σε κορναρισματα από τα αυτοκίνητα που ακολουθούν, γιατί τρέχουν μέσα στον χαμό να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολείο ήταν εκεί, και επιστροφή στον κεντρικό που τελικά το "βρήκα".
Φεύγω κακήν κακώς με προορισμό το Μπρασοβ.
Μετά από μερικά χλμ ο καιρός ηρεμεί και κάπου στην μέση της διαδρομής σταματήσαμε για φαΐ στο belvedere.
Λίμνη με παπάκια, πράσινο γύρω, ξύλινο οίκημα μεγάλο πάρκινγκ και καλό φαΐ.
Κακό όμως ίντερνετ.
Προσπάθεια για να κλείσω δωμάτιο για 2 μέρες στο Μπρασόβ, και μου δίνει 157 λεϊ. Κλείνω βιαστικά μην τυχόν και σταματήσει το σήμα και βλέπω χρέωση 157€
Σοκ. 
Το μόνο καλό είναι ότι είναι με άριστη βαθμολογία, πάνω στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και έχει και πάρκινγκ.
Ε μάλλον δεν ήταν σε λεϊ ή τιμή. 
Είχαμε βέβαια κάποια θέματα μέχρι να μπούμε.
Πρώτα απ όλα βλέπω μια παλιά διπλή πόρτα που δεν μου έκανε για πόρτα εισόδου πάρκινγκ.
Ρωτάω στο δίπλα μαγαζί εάν είναι το συγκεκριμένο Airbnb και μου λέει ναι αυτό είναι.
Οκ
Ανοίγουμε πόρτα μπαίνουμε.
Αντε γιατί με έχει πιάσει η κοιλιά μου.
Τηλέφωνο για να δούμε ποια πόρτα αντιστοιχεί στο κατάλυμα, την θυρίδα με τα κλειδιά τον κωδικό να την ανοίξουμε κλπ.
Αντε και θα μας φύγουν.
Ζητά φωτογραφίες διαβατηρίων.
Φτου γμτ θα μου φύγουν.
Στέλνω, μου στέλνει κωδικό θυρίδας και τελικά μπαινουμε
ΟΥΦ, και βόλτα στην πλατεία και στους γύρω δρόμους.
Σχεδόν δίπλα από το κατάλυμα είχε μίνι μάρκετ. Αγορά νερών και κρασιού, και πίσω στο δωμάτιο να τα αφήσω να μην τα κουβαλάω, και πάλι έξω.
Το οτι ήταν ακριβώς πάνω στην πλατεία με έκανε να αναφωνήσω, χαλάλι τα 157€.
Κλασικά κάποιοι καλλιτέχνες είχαν στην πλατεία το βράδυ μουσικη παρουσίαση.
Η πλατεία γύρω γύρω με μαγαζιά καφεστιατόρια γεμάτα, και όσοι βολτάρουν ή κάθονται γύρω από το μεγάλο συντριβάνι τρώνε το παγωτό χωνάκι τους. Ετσι κάναμε και εμείς το ίδιο. "στην Ρώμη φέρσου σαν Ρωμαίος".
Αφού ξεποδαριαστηκαμε πήγαμε για ύπνο.
Πεμπτη 27/7/23
Ξημερώνοντας,, μιας και ειχαμε ακομα κουραγια και ορεξη,και πριν ζεσταθει ο καιρος κανουμε την παλικαριά να ανεβουμε στο λευκο πυργο .
30 μετρα υψος τα σκαλια, πετρινα στενα, τεστ κοπώσεως κανονικο.
Τα καταφέρνουμε μεν, αλλα περα απο την θεα του μπρασοβ τιποτε αλλο μιας και ηταν κλειστος και το μονο που καναμε ηταν να ανεβουμε στο μπαλκονι του.
Κατεβαίνουμε παλι απο τις αποτομες πετρινες (πολλες) σκαλες και παιρνουμε ενα στενο γραφικο δρομακι μεσα απο καμαρες που διπλα του τρεχει παραλληλα και ενα ποταμακι.
Φωτογραφιες, και μεσα απο μια καμαρα βγαινουμε παλι διπλα απο το κεντρο στην πλατεια.
Ξεκινάμε για κάστρο Μπραν.
Ηταν στο προγραμμα.
Μια πονεμένη ιστορία. Ξεκινάμε κατά τις 10-10,30, με λίγο βαρύ ουρανό, και μετά από 30 χλμ σε έναν φαρδύ και άνετο δρόμο μετά από 30 λεπτά φτάνουμε στο καστρο Μπραν.
Για το πρώτο πρόβλημα, το που θα παρκάρεις
Ειμασταν διαβασμένοι και βρήκαμε μετά από κανα 20λεπτο για 200 μέτρα, στο δημοτικό πάρκινγκ μια θέση.
Μπαίνουμε στη "είσοδο", μια πλατεία που είναι ουσιαστικά μια αγορά τουριστικών ειδών πριν την κύρια είσοδο του κάστρου που κόβεις εισιτήρια, και βλέπουμε όλη την διαδρομή 300 μέτρα τουλάχιστον σε ανηφορικα σκαλοπάτια, από τον γκισέ μέχρι πάνω στο κάστρο, να είναι τόσο γεμάτη με κόσμο που αν έβρεχε τα σκαλιά θα έμεναν στεγνά.απ το στριμωξίδι.
Λέμε να χαζεψουμε λίγο στα μαγαζιά μπας και κόψει λίγο ο κόσμος, αλλά και να δούμε την ροή.
Μετά από μισή ώρα, έχοντας σταμπάρει μια παρέα που ανέβαινε, είδα ότι είχαν προχωρήσει μερικά μέτρα πάνω στην σκάλα. Θα θελαν τουλάχιστον άλλες 2 με 3 ώρες για να μπουν.
Δλδ, λέμε μεταξύ μας, εάν μπούμε τώρα στην σειρά, ίσως και να μην προλάβουμε να φτάσουμε πριν κλείσει.
Μιας και δεν είχαμε καμία όρεξη να μένουμε όρθιοι για κανα 3ωρο πάνω σε ένα σκαλοπάτι, δεν φαινονται και τοσο ενδιαφερον απο κατω, και απ την άλλη δεν ήταν λίγα τα κάστρα που είχαμε δει ή που θα βλέπαμε, αποφασίσαμε να χαζολογισουμε στην αγορά.
Μόλις ξεκίνησαν η πρώτες σταγόνες δικαιωθηκαμε για την επιλογη μας, μπήκαμε στο αμάξι και με προσπάθεια, μέσα από κίνηση και στενάκια βγήκαμε από την πόλη.
Αφού μπήκαμε στον δρόμο της επιστροφής για το Μπρασοβ, βρίσκεται πάνω στην διαδρομή το κάστρο Ρασνοφ.
Μπαίνουμε στην πόλη και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς το κάστρο.
Να, λέμε, δεν είδαμε το ένα, θα δούμε το άλλο.
Πριτς.
Στο τέρμα του δρόμου μας λένε ότι είναι κλειστό για επισκευή-συντήρηση.
Ανάστροφη και πάμε στην ωραία πλατεία του Μπρασοβ και στα γραφικά στενά του
Επισκεψη στην μαυρη εκκλησία, στο πανεπιστημιο με την παλαια ιπποτικη εισοδο, φωτογραφία στο πιο στενο δρομο με φαρδος ενα μετρο.φωτογραφία με το αγαλμα της "σχοινενιας " κοπελας, φωτογραφία στην εβραικη συναγωγη, διπλα σε μια καρεκλα 3 μετρα υψος,και σε αλλα περιεργα ωστε να δουμε και να χορτάσουμε το ομορφο μπρασοβ γιατι αυριο φευγουμε για σιναια και καστρο peles.
Παρασκευη 28/7/23
Ξυπναμε ,μαζευουμε τα πραγματα μας, φορτώνουμε και ξεκινάμε, αποχαιρετώντας το ομορφο μπρασοβ.
Παιρνω μια διαδρομη που με βγάζει σε εναν περιφερειακο που μου δινει την δυνατοτητα να δω το μπρασοβ πανοραμικα .
με μια ανετη διαδρομη φτανουμε στο castle pelles.
Βαζουμε το αμαξι στο parking επισκεπτων του καστρου , και ανηφοριζουμε σε εναν ασφαλτοστρωμενο δασικο δρόμο με παρεα το ποταμι να μας δροσιζει και να μας χαλαρωνει με την ελαφρα βουη του.
Ηταν αρκετα μακρια μεν, αλλα μας αποζημιωσε απολυτα .
μαγικο πανεμορφο μεσα στην φυση .
Μονο οι φωτογραφιες μπορουν να το περιγραψουμε
Αν ηταν να προτείνω (οπως εκανα πολλες φορες) θα πρότεινα αυτο αντι για το Μπραν.
Αφου ταίσαμε μια αλεπουδιτσα , χαζεύουμε τα κορακια που παιζουν σαν παιδια,αφου το γυρίζαμε και το φωτογραφίζαμε συνεχώς, αποφασισαμε να κατσουμε σε παρακειμενο μαγαζι για καφε.
Το καφε θα μπορούσε απο μονο του να ηταν ενα αξιοθέατο μια και ηταν σαν καστρο.
Επιστρεφοντας αποφασισαμε να ακολουθησουμε ενα αλλο δρομο που ηταν γεματος με τραπεζάκια οπως στα πανηγυρια.
Καναμε εναν λιγο μεγαλύτερο κύκλο, με την αντιστοιχη ανασφάλεια της ματινας (Παμε καλα? Θα χαθουμε? ΧΑΘΗΚΑΜΕ! Μα γιατι ηρθαμε απο εδω? Να γυρισουμε πισω "1χλμ" κλπ) καταληξαμε 200 μετρα μακρια απο το αυτοκίνητο 
Παιρνουμε το αυτοκινητο και κατευθύνομαι στο κεντρο της Σινάια οπου με τον google maps εχω βρει parking
το βαζω εκει και ξεκειναμε να περπατησουμε την πολη.
ποια πολη δλδ?
Ενας κεντρικος καταπρασινος τουριστικος δρομος 2χλμ με μεγαλα πολυκαταστηματα kafe εστιατορια και street food .
Ωραιο για βολτα
Βρισκουμε ενα εστιατοριο με ωραιο μπαλκόνι και καθομαστε να φαμε.
Δεν ειναι τοσο φθηνα οσο στην υπολοιπη Ρουμανια ,αλλα τουλάχιστον 20 με 30% πιο κατω απο αντιστοιχο της Αθήνας με πολυ καλη ποιοτητα.
Αφου φαγαμε καλα, καναμε την τελευταια βολτα στην ομορφη Σινάια και παιρνουμε τον δρομο για το νοτο.
Ειναι πια ξεκαθαρο .
Επιστρέφουμε.
Εχουμε ομως να δουμε και κατι ακομα που δεν περιμέναμε να ειναι τοσο εντυπωσιακο τοσο μεγαλειωδες.
Τα ορυχεία αλατιού Salina Slănic Prahova.
Αυτο ομως αυριο.Τωρα θα παμε στο CLUB MONTANA για ενα κρασακι στον κηπο του, να χαλαρώσουμε κανοντας μια αναδρομή της ημερας, μετα μπανακι και υπνο .
Σαββατο 29/7/23 το πρωι ξεκινάμε για τα αλατορυχεια. Σε μια ωριτσα εχουμε φτασει στην πυλη που μας δείχνει το google maps .
Εκει, ξαφνιάζονται που μας βλέπουν, και με παντομιμα μας στέλνουν στο χωριο στην αφετηρια των λεωφορείων που θα μας κατεβάσουν στο ορυχειο.
Το parking απέραντο εκατονταδες επισκεπτες αλλα σχεδόν άδειο 
κοβουμε με 45 λει εισιτήριο (9 ευρω) και μπαινουμε στην σειρα και σε 10-15 λεπτα μπαινουμε στο λεωφορειο που μας κατεβαζει 200 μετρα βαθος στο ορυχείο.
Πρωτη εντυπωση με το που βγαινουμε απο το λεωφορειο στο τερμα του, κρυοοοο.
13 βαθμούς.
Ευτυχως το ξεραμε και ειχαμε μπουφαν.
Δευτερη εντυπωση με το που ανοιγουμε την πορτα μπαινουμε στο ορυχειο
ειναι τεραστιο σε ύψος 54 μέτρα
είναι μεγάλο, με πολλους θαλαμους-διαδρόμους με καφε (0,60ε) μαγαζια με σουβενιρ.και μια παλια εκκλησια για τους εργάτες .
Η οροφή του ορυχείου οριοθετείται από ξύλινα μπαλκόνια σε όλη την περίμετρο.
Αφου φαγαμε τουλάχιστον 1,30 ωρα φουλ εντυπωσιασμενοι,ειπαμε να φυγουμε..
Ο δρομος εδειχνε βουκουρεστι.
φτανουμε βουκουρεστι έχοντας αποφασίσει να μην το ξαναδούμε, μιας και ειχαμε κανει ενα ταξιδι σε αυτο το 2014
Αντιθετως βλεπουμε μια ταμπελα που λεει προς Κωνσταντζα 220χλμ που μας βαζει σε σκεψεις..
Η Ματινα ειχε μια ενοχληση στο αυτι της .
Δεν ηταν αυτο που μας εμποδισε.
Ισως ειχαμε νοητικα μπει στο δρομο της επιστροφής και δεν το ειχαμε και πολυ κοψιμο να παμε.
Φυσικα με το που φτασαμε στα συνορα με την βουλγαρια το μετανιώσαμε ,αλλα δεν γυρισαμε.
Βγαλαμε την Γέφυρα του Δούναβη φωτογραφία, τιερασαμε τα συνορα.
Σταματάμε για βινιετα.
Με ρωτά ο τύπος στον γκισέ από που είμαι, και με το που του λέω Έλληνας ανεβάζει τον ήχο του κινητού του για να ακούσω ότι εκείνη την στιγμή άκουγε Γονιδη.
Μου ζητά 10€
Ρε παλικάρι για 2 ημέρες είμαι.
Κάτσε 10 μου λέει είναι ωραία η Βουλγαρία.
Προχωράμε, και βλεποντας το Ρουσε, παρόλο που σκεφτόμαστε μια στάση εκεί, δεν μας αρεσε, οποτε συνεχιζουμε για Βελικο Ταρνοβο.
φτανουμε στο ξενοδοχειο Парк Хотел Ивайло, με πάρκινγκ ελεγε,
Εξι θεσεων ηταν και με προτεραιοτητα για τους πελατες του εστιατοριου του ξενοδοχείου
Απεναντι ηταν γήπεδο .στο υπαίθριο πάρκινγκ του γηπεδου μας έβαλαν.
το ξενοδοχειο πρεπει το 1990 να ηταν επιπεδου Χίλτον.απο τοτε δεν πρεπει να εκαναν συντηρηση ουτε στις κλειδαριές
μεσα στο μπανιο πέρναγαν ολα τα υδραυλικα, το καλοριφερ κεντρικη καλωδιωση και ισως και καποιο τρενο.
απο μια πριζα στον τοιχο ειχα βγαλει ενα καλωδιο και με αυτο τροφοδοτούσαν το κλιματιστικο και την τηλεόραση .
Στον αλλο τοιχο εαν τράβαγες το κρεβατι ειχε αλλη μια πρίζα για να φορτώσουμε τα κινητα..
Βγαινουμε ψαχνοντας εκει γυρω καπου να φαμε .
Η ωρα νωρις το απογευμα και ολα γεματα η' με κρατήσεις.
Αυτοκινητο, και παμε βολτα στο κεντρο να δουμε και την πόλη.
παρκαρουμε και ξεκιναμε το περπατημα.
Σάββατο βράδυ .
Ψιλοαδεια η πόλη . βρισκουμε σε κεντρικη πλατεια ενα ωραιο μαγαζι, οπως ηταν τα πολυ καλα μαγαζια της κηφισιας του 80-90.
Ένα καλο μαγαζι που καποιος σταματησε το χρόνο στο 1990
Οπως ηταν τοτε βελουδινες οι πολυθρόνες, απλα πλύθηκαν. Η φθορα 30 ετων εμφανείς.Σαν παλιο αρχοντικο.
Οι σερβιτοροι παντως πιστευαν οτι ακομα δουλευουν στο καλυτερο εστιατοριο της πόλης.
αντιστοιχη εξυπηρετηση και σχετικα καλη ποιοτητα. Φτηνα για εμας μαλλον ακριβα για τους ντοπιους.
Λιγο περπατημα στην έρημη πόλη μεχρι το αυτοκινητο και βουρ για υπνο γιατι ειμαστε διπλα σε γηπεδο,αυριο ειναι κυριακη και εχει αγωνα.
Πρεπει να την κανουμε νωρις πριν αρχισει το πανηγύρι.
Κυριακη 30/7/23
στοχος η Ξάνθη
Ξεκινάμε με σκοπό να περάσουμε από τον Έβρο, ώστε να δούμε αυτόν τον νόμο μιας και από όλη την Ελλάδα μόνο την Θράκη δεν έχουμε δει.
Περνάμε από το Ορμενιο τα σύνορα.
Κάνουμε μια στάση Διδυμότειχο για καφέ περνάμε Σουφλί και φτάνουμε Αλεξανδρούπολη.
Μπαίνουμε στην πόλη βλέπουμε τον φάρο και αφού έχουμε ψάξει σε όλη την διαδρομή για ξενοδοχεία στην Ξάνθη, βλέποντας τις τιμές που είχαν, και κακομαθημένοι από τις τιμές των χωρών που περάσαμε, καταλήγουμε στο να μείνουμε στην Κομοτηνή.
Εκ των υστέρων, κρίνω ότι καταλήξαμε σε καλή επιλογή.
Ωραίο ξενοδοχείο στο κέντρο με 48€
Τακτοποίηση και έξω.
Το αυτί σε άσχημη κατάσταση.
Έχει αρχίσει να πονάει.
Μέσα στην βόλτα βρίσκουμε και ορλ για μια επίσκεψη αύριο που είναι Δευτέρα
Ωραίες πλατείες γεμάτες κόσμο και παιδιά. Μαγαζιά γεματα μέχρι αργα.
Αίσθηση καλής ποιότητας ζωής.
Αγορά τοπικών γλυκών και άραγμα στην πλατεία.
Επιστροφή και ύπνο.
31/7/23
Πρωινό ξύπνημα και καρφί στην Ο. Ρ. Λ που ήτανε απέναντι σχεδόν από το ξενοδοχείο.
Αθηναία που ήρθε για καλύτερη ζωή.
Ψιλομετανιωμενη.
με κακη αποψη για τους συμπολίτες της.
Το αυτι βουλωμένο και με φλεγμονή.
Επόμενη στάση φαρμακείο.
Αρχή θεραπείας.
Ο πόνος συνεχίζει.
Και μάζεμα τα πράγματα.
Οχι και πολυ καλη διαθεση.
Πάμε για να δούμε την φημισμένη παλιά πόλη της Ξάνθης.
Στον δρόμο, συζήτηση για τα διόδια της Εγνατίας εχτές και σήμερα, που ήταν κάτω από 1€ καθε φορά.
Φτάνουμε Ξάνθη, απίστευτη κίνηση, κανένα parking,.
Φτάνω περιφερικά, βουνό σχεδόν, πάνω από την παλιά πόλη και βρίσκω parking.
Έτσι ξεκίνησε η βόλτα στην παλιά πόλη.
Ωραία μεν, όχι εντυπωσιακή για μας δε.
Αφού περπατήσαμε αρκετά και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, κάτσαμε για ένα καφέ να ξεκουραστουμε.
Σχέδια τώρα για την κάθοδο.
Εχουμε σκηνή.
Να βρούμε camping.
Προτείνω να περάσουμε απέναντι στην Θάσο που έχω βρει ένα με καλές κριτικές και να κάτσουμε 2-3 ημέρες.
Δεν.
Πάμε Κεραμωτη;
Μπαα.
Η διάθεση με αιτία το αυτί που είναι βουλωμένο και πονάει, δεν είναι και η καλύτερη.
Ε, άμα βρούμε στην πορεία θα κάτσουμε.
Καβάλα εχω ακουσει τοσα καλα.
Οκ
Φτάνουμε,
Κινηση.
Την διασχίζουμε και φεύγουμε.
Υπερεκτιμημένη.
Ας το, πάμε Λιτόχωρο,Πλαταμωνα που έχουμε ωραίες αναμνήσεις.
Και φτάνουμε.
Και μπανω στον παραθαλασιο δρόμο.
Και κάνουμε χλμ δίπλα στα camping.
Το ενα διπλα στο αλλο.
Το ένα μετά το άλλο έχουν μετατραπεί σε καλοκαιρινές κατοικίες τροχοσπιτάδων.
Δεν βαριέσαι, να μείνουμε ένα δύο βράδια να κάνουμε κανένα μπάνιο.
Ρωτάω
Sold out
ΟΛΑ
Μπαίνω σε ένα, με κοιτάει με ύφος "έλα χάρη σου κάνω, θα σε βολέψω κάπου"
Με πάει σε μια γωνιά που κάποιος έβαζε το αμάξι του.
Χωμα.
Διπλα στο συρματοπλεγμα
10 μετρα απ τον δρόμο.
χωρις ενα φως, κολονα, κατι....
Ίσως ήταν η θέση που έβαζαν τα σκουπίδια δεν ξέρω.
Μου ζητάει 55€
2 ατομα και σκηνη
+5 το ρεύμα
Μετρητά .
καρτα?
Έχει χαλάσει το pos.
Ναι ε?
Δεν έχω ρευστό λέω.
Ενταξει θα σου κανω την χάρη να πας αύριο στην τράπεζα και βγάζεις.
δλδ δεν φτιαχνετε το pos?
Ελα τώρα, μην εισια περιεργος. Δεν φτανει που σε βολεψα?
Ρε αντε μου στο διαολο!!!!
Αι γαμηθειτε που θα σας δώσω τα λεφτά ενός δωματίου,μαύρα, για 5 τμ χωμα και θα σας χρωστάω και χάρη.
Γυρνάω στο αμάξι μπαρουτιασμενος.
Τι έγινε μου λέει η Ματινα
Μπάνιο θα κάνεις στην Ψάθα.
Και τις εξηγώ.
Πάμε σπίτι ρε, με τους καριοληδες.
Και έτσι επανήλθαμε στις κανονικές ελληνικές ρυθμίσεις.
