Γνωμικό
Ο πόνος
Ο πονος της καρδιάς, της ψυχής,
Αυτός ο πόνος, είναι σαν ενα τραπέζι.
Βαρύ, ασήκωτο, σκούρο, απ τα παλιά τα κλασσικά.
Μπορείς αν θες να ακουμπήσεις τα τσιγάρα και τον καφέ σου επάνω του, να κάτσεις στην καρέκλα με ακουμπισμένο το χέρι επάνω του, και να του κάνεις παρέα
Ίσος προς ίσο
Στο ίδιο μπόι.
Να λέτε τα πάντα.
Για πάντα!
Εαν δεν μπορείς να κάτσεις στην καρέκλα.
Να τον βλέπεις στα ίσα, ίσως να πέσεις κάτω στα πατώματα και να κλαις.
Τότε, θα είναι από πάνω σου.
Θα σε έχει ξεπεράσει.
Θα σε πλακώσει στο τελος.
Θα σε λιώσει.
Εαν δεν την αντέχεις την καρέκλα, θα σηκωθείς όρθιος.
Θα'σε από πάνω του τότε
Θα τον ξεπεράσεις στο ύψος.
Θα δεις ότι θα ειναι μικρότερος.
Και τότε, θα μπορείς να αδιαφορήσεις.
Να φύγεις μακριά του.
Να τον αφήσεις πίσω.
Όποτε θες.
Χωρίς να τον φοβάσαι πια.
