ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ

• Η λογική σου λέει ότι πρέπει να φροντίσεις για το αύριο. 
• Όλη η ζωή σου έχει γίνει ένα πρόγραμμα. 
• Δεν είναι λες δυνατόν να γίνουν από μόνα τους τα πράγματα.
• Γι αυτό λοιπόν φροντίζεις συνεχώς ότι κάνεις να έχει συνεπακόλουθο ένα καλύτερο αυριο. έχεις να παρουσιάσεις και αρκετές παροιμίες που άσχετα αν της ξέρης η αν της ακολουθείς σε εκφράζουν. 
• Όπως . φασούλι το φασούλι, των φρονίμων τα παιδιά, και άλλες που στην ουσία τους λένε πως το αυριο κτίζεται σήμερα. 
• Μάζευε όμως μάζευε φτάσαμε και στο άρπαξε να φας και κλέψε να’χεις. παραπατήσαμε λίγο.
• Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, αν δεν φροντίζαμε το αυριο, δεν θα προχωράγαμε από την σπηλιά στην μεζονέτα.
• Το θέμα όπως προανέφερα είναι ότι το παρατραβήξαμε και καταλήξαμε αντί για ζώα που από την σπηλιά πηγαίνοντας στην μεζονέτα έγιναν άνθρωποι, γίναμε άνθρωποι των σπηλαίων που κατάντησαν ζώα των πόλεων.
• Ξεχάσαμε ότι άνθρωπος είναι ο άνω θρώσκον αυτός δηλαδή που βλέπει και οραματίζεται προς τα πάνω, προς τα ουράνια και καταλήξαμε να ονειρευόμαστε το εφήμερο. 
• Αντί να κοιτάμε το αυριο των παιδιών μας, κοιτάμε το αυριο το δικό μας δηλαδή το σήμερα. 
• Την πάρτη μας δηλαδή. 
• Το κτίσιμο του αυριο έγινε, ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας. 
• Ξεχάσαμε ότι τα αγαθά του κόσμου τούτου είναι συγκεκριμένα, και αυτό που σου περισσεύει λείπει από κάποιον άλλον. έρχεται λοιπόν η λογική του ζώου και λέει, αφού δεν τα κλέβω αφού τα δουλεύω είναι δικαιωματικά δικά μου ας δούλευε και ο άλλος και ας είχε. 
• Δεν θα κατηγορηθώ κιόλας επειδή είμαι εργατικός και νοικοκύρης.
•  Ήθελα να’ξερα αν από κάποια άσχημη συγκυρία, από κάποια αρρώστια ήσουν εσύ στη θέση του άλλου, η αν γεννιόσουν στην Ουγκάντα στην Αιθιοπία η σε κάποιο άλλο φτωχό μέρος του κόσμου και όχι στην προνομιούχα από την εκμετάλλευση άλλων λαών δύση, θα είχες της ίδιες απόψεις ?
• Η ανασφάλεια του αυριο, το άγχος του τι μέλει γενέσθαι, έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι πρέπει να καβατζάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε για να έχουμε στα δύσκολα.
• Φόβος λοιπόν η ανάγκη για περιουσία. 
• Φόβος για τα δύσκολα, αλλά και φόβος για κοινωνική απαξίωση. 
• Έχω άρα είμαι κάποιος. Άρα ότι είμαι, αποτιμάτε στα λίγα που έχω. Γιατί σε σχέση με τον πλούτο του κόσμου έχω λίγα κι ας είμαι Ωνάσης.
• Ο μόνος ατελείωτος πλούτος είναι ο πνευματικός.
•  Ο Ωνάσης έχει ήδη ξεχαστεί ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ακόμα. 
• Ο Διογένης (άλλος αξέχαστος) είπε στον Αλέξανδρο, στον μόνο ανίκητο στρατηλάτη το περίφημο μην μου κρύβεις ότι δεν μπορείς να προσφέρεις (τον ήλιο) Και έμεινε στην ιστορία.
• Τον πάμπλουτο της εποχής δεν τον ξέρη κανείς. 
• Και μην ξεχνάμε ότι στην Αθήνα της εποχής είχε συσσωρευτεί όλος ο πλούτος της Ελλάδος.
• Φόβος λοιπόν η ανάγκη του συσσωρεύην. 
• Φόβος και να μην χαθούν όσα μάζεψες.
• Ο φόβος αυτός καταλήγει σε εξάρτιση, στην συνέχεια σε αγάπη για την περιουσία και για το χρήμα και εντέλει πάθος για την ύλη (λάσπη στα αρχαία)
• Σε αντιπαράθεση η ελληνική παιδεία έχει να προτείνει το έχει ο θεός. ……………